หัวใจของปิ่นธาราเต้นแรง ความรู้สึกผิดผสมกับความโล่งใจ เธอก้มลงแนบหน้ากับมือตัวเอง น้ำตาไหลลงราวกับปลดปล่อยความอัดอั้นมานานหลายเดือน
“ปิ่นขอโทษ ปิ่นไม่ควรหนีมาแบบนี้เลย” หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยความเครียด เธอเจ็บปวดเหลือเกินเมื่อรู้ความจริงว่า เธอเป็นต้นเหตุที่ทำให้เขา ต้องนอนเป็นเจ้าชายนิทรา และที่เจ็บปวดวันี้ก็คือเขาไม่พูดจาตำหนิหรือโทษเธอแม้แต่น้อย
เมฆาพยักหน้าเบาๆ ก่อนที่เขาจะเข้ามาโอบกอดหญิงสาวเอาไว้เพื่อปลอบใจเธอ นาทีนี้ต่อให้ร่างกายเขาจะไม่แข็งแรงแค่ไหน คนที่เขารักก็ต้องไม่รู้สึกเจ็บปวดกับอะไรทั้งสิ้น และยิ่งการเจ็บปวดเพราะตัวเขามันยิ่งไม่สมควรเลย
ทั้งสองเงียบอยู่กับความรู้สึกนั้น ราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุนชั่วขณะ มีเพียงหัวใจของพวกเขาที่เริ่มเชื่อมโยงกันใหม่ ความเข้าใจผิดถูกลบไปแล้ว เหลือเพียงความรักและความจริงใจเท่านั้นที่ยังปรากฏอยู่
ตอนนี้ที่ทั้งสองนั่งอยู่ใกล้กัน เมฆาเล่าเรื่องราว
