หลายวันต่อมา..
บริษัท..
ก๊อก ๆ!
แอดดด
“สวัสดีครับท่านประธาน...” ผมเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารก่อนจะมองไปที่ไอ้เพื่อนตัวดีที่มันบุกมาที่บริษัท
“มีเหี้ยไรครับ...” ผมพูดก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานแล้วเดินไปหาไอ้ธันกับไอ้ขุนที่เดินไปนั่งตรงโซฟารับแขก…
“พวกกูแค่มาหาเฉยๆ...” ไอ้ธันพูดก่อนจะมองผม
“เค้าจะมาหาแฟนนี่ต้องมีอะไรด้วยหรอ...” ไอ้ขุนจีบปากจีบคอพูดกับผม ผมรีบใช้เท้ายันมันทันที
“กวนตีนละ...”
“เออ พวกกูเห็นว่าช่วงนี้มึงเงียบ ๆ ไป เลยมาหา...แล้วเป็นไงบ้างมึงกับเพลงอะ”
“ทำไมวะ...” ผมขมวดคิ้วถามก่อนจะมองหน้าไอ้ขุน
“ก็เรื่องนั้นไง...ที่มีเรื่องกันไปอะ”
“ก็ดีมั้ง กูเฉย ๆ อะ แต่เพลงน่าจะคิดอยู่...”
“แล้วมึงรู้ตัวคนทำยัง...” ไอ้ธันถามผมด้วยสีหน้าจริงจัง
“ยังว่ะ กูนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าใครจะเป็นคนทำเรื่องนี้...” ผมพูดอย่างคนคิดไม่ตก ผมยังหาตัวคนทำไม่ได้เลย...ยิ่งหาตัวยากแบบนี้มันยิ่งทำ
