ธามกวาดสายตาเธออย่างรวดเร็ว ก่อนเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงเรียบแต่เต็มไปด้วยอำนาจ “ฉันคิดว่า…เธอไม่ควรอยู่ห่างจากฉันอีกต่อไป”
เดือนสิบหน้าแดงเล็กน้อย “หะ…ห่างจากคุณ…?” เธอถามอย่างสับสน
ธามก้าวเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น “ใช่” เขาพูดช้าๆ
“ตั้งแต่วันนี้…ฉันอยากให้เธอย้ายจากห้องอาหารมาอยู่กับฉัน เป็นผู้ช่วยส่วนตัวของฉัน”
เดือนสิบตาค้าง “ผู้ช่วยส่วนตัว…คะ…คุณหมายถึง…”
“ถูกต้อง” ธามย้ำเสียงเข้ม “เธอจะทำงานใกล้ฉัน ฉันจะได้ดูแลเธอและปกป้องเธอจากทุกเรื่อง และเจตรินก็จะไม่มีโอกาสเข้ามาใกล้เธออีก”
เดือนสิบกลืนน้ำลายลงคอ รู้สึกได้ถึงความกดดันจากเขา ความคิดเธอสับสนระหว่างความกลัวและความโล่งใจ กลัวที่จะอยู่ใกล้เขามากเกินไป แต่ก็โล่งใจที่เขาปกป้องเธอจริงๆ ไม่ต้องทนกับสายตาที่มองเธอด้วยความเหยียดหยัน
“แต่ว่า…ฉัน…ฉันยังต้องทำงานที่ห้องอาหารนะคะ” เธอพยายามอธิบาย
“ไม่จำเป็น” ธามตัดบททันที “ตั้งแต่วันนี้…งานของเธอค
