“แล้วพี่ไรอันแน่ใจหรือยังคะ?” หญิงสาวถาม ก่อนจะพลิกร่างรัดรึงเข้าหาร่างกายอันใหญ่โตของเขา มือน้อยๆเกลี่ยไล้ไปมาที่แพรขนสีน้ำตาลเข้มเต็มแผงอกของไรอันเบาๆด้วยความรักใคร่ รู้สึกถึงผิวเนื้อที่รุ่มร้อนเมื่อครู่เริ่มชื้นเย็นเมื่อยามที่กำหนัดในใจได้ผ่อนพัก อารมณ์เร่าร้อนรุนแรงของไรอันเริ่มสงบราบเหมือนผืนน้ำทะเลที่ไร้เกลียวคลื่น
“พี่แน่ใจแล้วค่ะ...แต่ก็ยังอดห่วงไม่ได้” ไรอันกระซิบเบาๆที่แอ่งอารมณ์หลังใบหู ลมหายใจร้อนผะผ่าวเป่ารดเบาๆไปตามลาดไหล่เหมือนจงใจแกล้งให้ไรขนอ่อนๆของทอรุ้งลุกชันไปกับความรู้สึกซ่านสยิว พร้อมๆกับนิ้วที่เล่นปูไต่
“หวงหรือห่วงค่ะ” หญิงสาวแกล้งถาม เพื่อหยั่งความรู้สึกเบื้องลึกของไรอันที่ยังกอดเธอเอาไว้แน่นราวกับกลัวว่าเธอจะหนีเขาไปไหน
“ทั้งหวงทั้งห่วง...และทั้งหึง” ไรอันตอบไม่อ้อม
ทอรุ้งแอบยิ้มหน้าบานเมื่อได้ฟังความรู้สึกจากปากของไรอัน พลางเบียดทรวงอกอวบเข้ากับอ้อมอกกำยำที่
