ภายในห้องนอนกว้าง บนเตียงไม้สักขนาดใหญ่ที่ม่านมุ้งโปร่งบางยึดโยงอยู่ที่เสาไม้กลมกลึงทั้งสี่ด้าน หน้าต่างทุกบานที่หัวนอนเปิดอ้าเอาไว้ ในแสงนวลใยของพระจันทร์…แลเห็นเรือนกายเปล่าเปลือยของไรอันที่มีเพียงผ้าห่มผืนบางพาดอยู่ที่ร่างกายท่อนล่าง ท่อนบนเปลือยเปล่าด้วยความเคยชิน
ไรอันมารู้สึกตัวอีกครั้งว่าภายในห้องนอนแห่งนั้น…ไม่ได้มีเขาเพียงคนเดียวก็เมื่อมีร่างซึ่งไรอันยืนยันว่ามันทั้งอุ่น ทั้งหอมและนุ่มนิ่มเบียดกายซุกซบใบหน้าเข้าหาตัวเขา ศีรษะนุ่มที่ปกคลุมไว้ด้วยเรือนผมละเอียดนิ่มค่อยๆวางลงบนท่อนแขนกำยำที่ไรอันอ้าค้างเอาไว้อย่างไม่ตั้งใจในยามหลับ
“ทอรุ้ง...!!!”
ไรอันอุทานเบาๆ เมื่อจมูกสัมผัสกับกลิ่นกาย กลิ่นผม กลิ่นเนื้อตัวของหญิงสาวที่จมูกของเขาจดจำได้แม้ไม่ลืมตามอง ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเธอจากหญิงสาวที่ซ่อนความเร่าร้อนเอาไว้เบื้องหลังดวงตาอ่อนโยนคู่นั้น
“รุ้งเองค่ะพี่ไรอัน”
ในแสงจั
