“เหลือเชื่อ!” ไรอันอุทานด้วยความลืมตัวออกมาเสียงดัง ระบายความรู้สึกอัดอั้นผ่านลมหายใจกระเส่า รู้สึกได้ถึงความรุ่มร้อนผะผ่าวจนปวดร้าวไปทั้งกึ่งกลางลำกาย
สายตาของไรอันจับจ้องอยู่ที่พุ่มทรวงอวบสวยที่ขยับยวบยาบอยู่ใต้เสื้อชั้นในตัวน้อยที่เกือบซุกซ่อนขนาดของมันเอาไว้ไม่มิด
“เธองามเหลือเกิน…ทอรุ้ง” ไรอันพึมพำเบาๆอีกครั้ง แม้ทอรุ้งจะมีอาการเอียงอาย แต่แววตาก็แอบภูมิใจในเรือนกายของตนที่ทำให้พี่ไรอันถึงกับตาค้าง
ก่อนที่มือน้อยๆจะเอื้อมไปปลดตะขอเสื้อชั้นในลายลูกไม้ปักพรายเลื่อมที่ปิดทรวงอกกระเพื่อมเพราะแรงหายใจอันตื่นเต้นของตน
“อา…” ไรอันลากเสียงยาว พ่นลมหายใจออกมาทั้งปากและจมูกอย่างสูญเสียความเป็นตัวเอง ทันทีที่ชั้นในตัวน้อยหล่นลงกระทบพื้น จากระยะสายตาของไรอันที่ห่างกับเรือนร่างเปิดเปลือยท่อนบนของหญิงสาวที่ห่างไกลไม่เกินสองเมตร
สายตาของไรอันสังเกตเห็นพุ่มทรวงที่ลุกชัน ป้านสีชมพูบางๆที่แทบจ
