กรอมยิ้ม ไหวไหล่กว้างเล็กน้อย ดวงตามองหล่อนตลอดเวลา
สายตาแบบนี้ไง... ที่เขาใช้มองหล่อนตอนที่กำลังครอบครองกายสาว
น้ำฟ้าหน้าแดงระเรื่อ หล่อนหันหน้าหนีด้วยความอับอายอดสู
“ทำไมคุณไม่รับเช็คจากผมล่ะครับ”
หล่อนกัดปากจนเจ็บ ก่อนจะตอบคนใจร้ายใจดำออกไป
“ฟ้าบอกแล้วไงคะว่าฟ้าไม่ได้ขายตัว”
“แต่คุณก็นอนกับผมแล้วนี่ครับ”
หล่อนหันขวับมามองเขาตาขุ่นเขียว ถ้าทำได้อยากจะตะกุยหน้าหล่อเหลานั้นให้เลือดตกยางออกนักเชียว
“มันคือความผิดพลาดค่ะ และฟ้าก็กำลังพยายามลืมมันอยู่”
“มันไม่ใช่ความผิดพลาดสักหน่อยครับ เพราะผมตั้งใจทำให้มันเกิดขึ้น...”
“คุณสนุกมากใช่ไหมคะที่ไล่ต้อนจนฟ้าจนมุม ต้องนอนกับคุณน่ะ”
เขาขยับจากโซฟาตัวเดิม มานั่งใกล้ๆ กับโซฟาตัวที่หล่อนนั่งอยู่ พร้อมกับรวบเอวคอดเล็กเอาไว้
น้ำฟ้าตกใจรีบดิ้นรน เพราะเกรงว่ายายจะออกมาเห็นเข้า
“อย่ามาทำรุ่มร่ามในบ้านฟ้านะคุณกร คุณกลับไปได้แล้ว ฟ้าขอร้องล่ะ”
“
