มาเฟียร้อนรัก

ครืดๆ ครืดๆ เท้าเล็กในรองเท้าผ้าใบเบอร์37ที่กำลังก้าวเร็วๆ บริเวณทางเดินเชื่อมต่อไปยังชั้นสองโซนVIPภายในผับดัง ชะลอความเร็วลงเล็กน้อยพลางถอดกระเป๋าเป้ที่สะพายอยู่ด้านหลังเปลี่ยนให้ตัวกระเป๋าพาดมาอยู่ด้านหน้า มือเล็กรีบควานหาโทรศัพท์มือถือที่กำลังแผดเสียงร้องอยู่ภายในตัวกระเป๋า ซึ่งเธอรู้ดีว่าพลาดไม่ได้แม้แต่สายเดียว “สวัสดีค่ะพี่เมย์ใบข้าวเซอร์วิสยินดีให้บริการค่ะ” (น้องข้าว~ คืนนี้อย่าลืมมารับพวกพี่น้า~) เสียงเพลงEDMที่ดังกระหึ่มบวกกับเสียงพูดยืดยานจากต้นสายทำให้ใบข้าวเลื่อนนิ้วไปกดปุ่มลำโพง ก่อนจะใช้นิ้วเรียวเลื่อนเข้าไปในปฏิทินนัดหมาย ปากเล็กกรอกเสียงลงโทรศัพท์อีกครั้งเพื่อทวนรายละเอียดกับลูกค้าสาว “คิวของพี่เมย์ตี2 ที่แพรททริกผับ คอนเฟิร์มนะคะ” (คอนเฟิร์มค่าหนู เจ่เจ้ไปมันส์ต่อล่ะนะ บาย~) “ข้าวแสตนด์บายรอเรียบร้อย แล้วเจอกันค่ะ” สาวน้อยวัย20ปีบริบูรณ์คลี่ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เมื่อมีงานเข้ามาหาเธออีกงาน ซึ่งนั่นหมายความว่า ใบข้าวก็จะมีรายได้เพิ่มขึ้นจากงานบริการส่งอาหารในค่ำคืนนี้ ร่างบางรีบสาวเท้าขึ้นไปชั้น2 ที่เป็นห้องทำงานของลูกค้าสาว โดยเธอจ้างวานให้ใบข้าวไปซื้อกระเพาะปลาเจ้าดังมาส่งให้ที่นี่ ท่ามกลางคิวที่ต้องรอประมาณร้อยกว่าคิว ก๊อก ~ ก๊อก~ “กระเพาะปลามาส่งค่า~” มือเล็กถูกยกขึ้นเคาะประตูห้อง พร้อมกับส่งเสียงหวานให้เจ้าของห้องทำงานได้ทราบ แต่ผ่านไปพักใหญ่ก็ไร้การตอบรับ โทรศัพท์ในมือถูกยกขึ้นมากดโทรออกหากอแก้ว ลูกค้าที่สั่งอาหารทันที ตู้ด~ ตู้ด~ “ไม่รับเลย เอาเข้าไปวางไว้บนโต๊ะทำงาน ก็คงไม่เป็นอะไรมั้ง” เจ้าของร่างเล็กค่อยๆ ใช้มือบิดลูกบิดเปิดประตูห้องทำงานของผู้จัดการผับดังอย่างระมัดระวัง แกร้ก~ ปึก! ปึก! ปึก! “อ๊า~คุณซีย์ กอแก้วเสียวค่ะ อ๊ะ....อ๊า~” ตับ!ตับ!ตับ!ตับ! “อ๊ะ...อ๊า...ท่านี้มัน อ๊า~” "ซี้ด~...แรงอีก" "อ๊ะ อ๊ะ!! จะ...จุก อ๊า~" “อุ๊บ!” ฝ่ามือเล็กของใบข้าวถูกยกขึ้นปิดปากตัวเองเอาไว้แน่น ดวงตากลมโตกระพริบตาถี่ๆด้วยความตลึงพรึงเพริด กับภาพหญิงสาวที่ถลกกระโปรงขึ้นเหนือเอวของเธอ ร่างอรชรกำลังยกสะโพกขย่มท่อนเอ็นลำใหญ่อยู่บนตักของผู้ชายตัวโตที่นั่งอยู่บนโซฟา ด้านบนของเขาเปลือยเปล่า กางเกงสีดำถอดลงมาอยู่เสมอเข่า มือหนาจับเอวคอดของผู้จัดการสาวขึ้นลง ในขณะที่เธอกำลังซุกหน้าลงบนซอกคอของเขา “s**t! อย่าทำรอยบนตัวผม” “อ๊ะ! แก้วขอโทษค่ะ” ใบข้าวสะดุงโหยง สติเริ่มกลับมา เมื่อเสียงทุ่มต่ำของผู้ชายคนนั้นปลุกเธอจากภวังค์บทเริงสวาทที่มองเห็นผ่านมุมแง้มประตูเพียง15องศา สายตาดุดันของเขาจ้องมาทางใบข้าว ซึ่งนั่นทำให้เธอรีบหลับตาปี๋แล้วปิดประตูลงอย่างเบามือ ถึงอย่างนั้นก็ยังได้ยินเสียงครวญครางของผู้จัดการสาวดังออกมานอกห้องเป็นระยะๆ “อ๊า~ คุณซีย์ อ๊ะ อ๊า~” “ไอ้ข้าวเอ๊ย! นี่มันยำใหญ่ชัดๆ โอ๊ย~ หวังว่าอีตานั่นจะไม่เห็นหน้าฉันนะ” ปากเล็กสบถออกมาเบาๆ หันรีหันขวางก่อนจะตัดสินใจเอาถุงอาหารที่ลูกค้าสั่งคล้องไว้กับลูกบิดประตูห้อง จากนั้นรีบสาวเท้าเดินออกไปจากบริเวณนั้นโดยเร็วที่สุด แปะ~ แปะ~ ฝ่ามือเล็กตบลงที่พวงแก้มทั้งสองข้างของตัวเองเพื่อเรียกสติ ก่อนจะทิ้งสะโพกมนลงนั่งบนม้านั่งรอเวลาตีสองตามที่ลูกค้านัดหมาย เรียกใช้บริการรับจ้างขับรถของเธอ “ฟู่ว~ ดีนะที่จ่ายเงินแล้ว”ปากเล็กพ่นลมออกมาอย่างโล่งอก พลางก้มลงตบยุงที่กำลังบินเข้ามารุมกัดขาของเธอ