หญิงสาวร่างเล็กอุ้มท้องลูกของชายหนุ่มเธอนั่งร้องไห้อยู่บนเตียงนอนอย่างเงียบ ๆ ความเจ็บปวดแทรกไปทั่วทุกอณูของหัวใจดวงน้อยที่เจ็บช้ำครั้งแล้วครั้งเล่า มันยิ่งทำให้เธออยากจะก้าวขาเดินออกไปจากตรงจุดนี้ วินาทีนี้ ตอนนี้ เธออยากจะหนีออกไปให้พ้นจากผู้ชายใจร้ายอย่างเขาเต็มที่แล้วจริงๆ
ครืด ครืด ครืด
ในความว่างเปล่า จู่ๆ เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ดึงสติของหญิงสาวให้กลับมา เธอจึงหันหน้าไปมองยังทางต้นเสียงโทรศัพท์เครื่องบางที่กำลังส่งเสียงร้อง ทำให้กรอบดวงตาแดงก่ำผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักกำลังจ้องมองชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์
'แม่'
เพียงแค่ได้เห็นชื่อของผู้เป็นมารดาที่แสดงอยู่บนหน้าจอ หญิงสาวก็รีบใช้ฝ่ามือปาดน้ำตาให้เหือดแห้งทันที ก่อนที่เธอจะสูดลมหายใจเข้าออกอย่างเต็มปอดพยายามบังคับโทนน้ำเสียงของตัวเองไม่ให้สั่นแล้วเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสายของท่าน
“สวัสดีค่ะแม่”
(ยัยนิดลูกรักข
