จุดกลับใจ 6 | PUIFAI - จุดเปลี่ยนของเรา

1901 Words

จุดกลับใจ 6 PUIFAI - จุดเปลี่ยนของเรา กินมาม่าอร่อยและแฮปปี้เราก็ปี้กันต่อ ก่อนที่เอิงจะค้างกับฉันเหมือนทุกครั้งที่เขาทำจนหมดแรง วันไหนมีเรียนเช้าก็จะตื่นตีสี่ตีห้าขับรถกลับคอนโดตัวเองแต่งตัวไปเรียนให้ทันแปดโมง วันไหนมีเรียนบ่ายก็จะอยู่ห้องฉันยาวๆ สิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุขมากคือเราเข้านอนและตื่นพร้อมกัน เขาแก้ผ้านอน... หันหน้าตะแคงมาหา และใช้สองแขนกอดฉันไว้ รู้อยู่แก่ใจนะว่าเขากอดรวบไว้ทำไม ก็เพราะฉันนอนดิ้นมาก มือไปทางขาไปทางบางครั้งกำหมัดเสยคางเอิงก็เคยมาแล้ว ถ้าไม่กอดไว้เอิงอาจจะปากแตกได้ แต่ก็ดีใจที่ได้หลับในอ้อมกอดเขา วันนี้ก็เหมือนกัน โชคดีที่มีเรียนบ่ายกันทั้งคู่เราเลยได้ตื่นพร้อมกัน มีเวลาอยู่ด้วยกัน ฉันพยายามจะเก็บห้องเพราะกูสร้างภาพค่ะสาว ผู้หญิงดีๆอยู่ตรงนี้อีกคน หันมามองฉันบ้างเถอะ แต่ทว่า... “เปิดแอร์แรงๆ และเปิดพัดลมแบบนั้น ฝุ่นฟุ้งทั้งห้องพอดี” “...” “คอนโดเธอสิบล้านไม่มีเครื่องดูดฝุ่น?” ฉันหันมองซ้ายขวา เออว่ะ ฉันลืมซื้อ ปกติจะจ้างแม่บ้านของคอนโด แล้วแม่บ้านก็จะมีอุปกรณ์ทุกอย่างครบครัน “ปกติไม่เคยทำงานบ้านเอง?” สุดท้ายฉันก็พยักหน้าตอบ “อื้อ ไม่เคย” “มา เดี๋ยวช่วย” คนตัวสูงเดินมาแย่งอุปกรณ์ที่ไม่คุ้นมือออกไปจากมือฉัน และจัดการกวาดให้ทุกซอกทุกมุม เอิงกวาดบ้านเก่งมาก ทะมัดทะแมงและละเอียด ดึงโต๊ะย้ายของกวาดกองๆกันไว้ ไม่มีที่โกยขยะก็หากระดาษหนึ่งแผ่นมารองจากนั้นค่อยๆช้อนตักฝุ่นไปทิ้ง ถูให้ด้วย เขาบอกให้ฉันไปนั่งที่โซฟายกขาขึ้น และจัดการถูพื้นจนห้องหอมฟุ้ง “แบบนี้เราไม่ต้องจ้างแม่บ้านแล้วมั้ง” “อยากให้ช่วยก็โทรมาบอก” “ช่วยตลอดเลยได้ไหม มาอยู่ด้วยกันเลย” “...” เอิงไม่ได้ตอบกลับมา เขาหันมามองหน้าเล็กน้อยและหัวเราะหึออกมาในลำคอเท่านั้น จากนั้นก็ทำอย่างอื่นต่อ ฉันเลยลุกขึ้นไปเตรียมน้ำให้ น้ำแดงเฮลซ์บลูบอยใส่น้ำแข็งผสมน้ำเปล่า จากนั้นยกไปให้เขาด้วยรอยยิ้ม “อ่ะ จะได้สดชื่น^^” เอิงมองหน้าฉันแล้วรับไปดื่ม ยิ่งเห็นเขายกหมดแก้วใจฉันยิ่งฟู ตอนนี้มันกำลังดีเลย นอกจากเซ็กซ์เรามีกิจกรรมอย่างอื่นร่วมกัน มาม่าสูตรฉันเอิงชอบมาก เขาขอให้ทำให้กินทุกครั้งหลังมีอะไรกันแล้วมายืนข้างๆคอยเป็นลูกมือ และถ้าวันไหนไม่มีเรียนเอิงมาคอนโดฉันเขาก็จะช่วยเก็บกวาด และช่วยฉันติดรูปแต่งห้อง ออกไปซื้อของเข้าห้องด้วยกัน เพื่อนในคณะเขาเห็นแล้วแซวไม่หยุด เอิงก็พูดเหมือนเดิมว่าฉันคือเพื่อน ไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นอะไรกันหรืออยู่ในสถานะไหน เอิงไม่บอกใคร ฉันก็ปิดปากเงียบ ตอนนี้ก็มีความสุขดี ดีกว่าไม่ได้แตะต้องและไม่ได้อยู่ใกล้เขาเลย อีกอย่างฉันจะได้ใช้โอกาสนี้ทำตัวน่ารักให้เขาเห็นบ้าง แต่มันก็ไม่ได้ผลอีกตามเคยนั่นแหละ... ทำไมเขามัวแต่ชอบคนอื่นนะ คนที่นอนกอดกัน เอากัน ทำอะไรหลายๆอย่างร่วมกันอย่างฉันเคยมีสักครั้งที่ใจสั่นบ้างไหม •••xxx••• เพิ่งเข้าใจว่ายิ่งลึกซึ้ง ยิ่งเจ็บมาก... “ช่วงนี้เอวากับแฟนเป็นไงบ้าง” คำถามของเอิงทำฉันเกือบกินข้าวไม่ลง “ก็ปกติดี มันกับแฟนก็แฮปปี้ดี” “เธอเคยเจอแฟนเอวาไหม” ฉันส่ายหน้าตอบ โดยที่ไม่มองหน้าเอิง เอาแต่ใช้ช้อนส้อมเขี่ยข้าวในจานเล่น “ไม่เคย แต่ก็คบกันนานแล้วสักวันคงได้เจอ เอวาคงพามาแนะนำให้รู้จัก” “คนในเน็ตมีตัวตนรึเปล่าก็ไม่รู้ ฉันเป็นห่วงเอวา” “...” “เธอเคยห้ามบ้างไหม รู้มาว่ายังไม่เคยเจอกันด้วยนี่” “เคยห้าม แต่เอวาเห็นหน้าฝั่งนั้นแล้วนะ” “รูปจริงรึเปล่า มีแฟนในเน็ตสักวันก็ต้องเลิก ไม่ได้อยู่ด้วยกันใช้ชีวิตด้วยกัน ผูกพันตรงไหน?” ฉันชะงัก เออ แล้วกูกับมึงอยู่ด้วยกัน เอากัน ทำไรหลายอย่างด้วยกันคิดผูกพันบ้างไหมล่ะ หงุดหงิดว่ะ “เธอคอยดูให้ได้ไหม เป็นห่วง” “อืม” แล้วฉันก็ไม่กินข้าวจานนั้นอีก เพราะกินไม่ลง และความรู้สึกไม่ชอบเพื่อนตัวเองก็เพิ่มมากขึ้น จนบางทีฉันไม่อยากมองหน้ามัน นับวันเอวายิ่งสวยใครๆก็ชมและชอบ แถมเอิงมาตึกคณะฉันบ่อยมาก เวลาที่เราสามคนอยู่ด้วยกัน ฉันจะเป็นหมาทันที เอิงจะคุยกับเอวาคนเดียว พอได้คุยก็กลับมาคลั่งเอวาอีกครั้ง พูดถึงแทบทุกวัน ทำให้ฉันรู้สึกหมั่นไส้จนเสียสติ ฉันทำสิ่งที่ไม่ควรทำ ทำสิ่งที่ผิด นอกจากจะอิจฉาจนไปเผยตัวต่อหน้าแฟนเอวาสวมรอยเป็นนางเพราะเอวาส่งรูปฉันให้แฟนมันดู ฉันก็โกรธโชคชะตาตัวเองโดนความอิจฉาครอบงำ โทรไปบอกที่อยู่เอวากับพ่อนางด้วย เพราะเอวาทะเลาะกับพ่อและแม่เลี้ยงจนหนีออกจากบ้าน ฉันแค่อยากให้ชีวิตเพื่อนมันวุ่นวายบ้าง อย่าได้ดีไปกว่าฉัน อย่าทำให้เอิงชอบมากไปกว่านี้ เพราะไม่ว่าจะมีแฟนมีผัว เอิงก็ไม่มีวันทิ้งความหวังนั้นเลย หนำซ้ำหลังจากที่เห็นหน้าแฟนเอวาเต็มๆตาใต้ตึกคณะอักษร รู้ว่าเขามีตัวตนและอยู่ในระดับไหน เอิงก็ยืนหยัดที่จะชอบเอวาต่อไป และนั่นมันทำให้ฉันโกรธมาก พอเอวากับแฟนเดินออกไปเอิงยืนมองจนลับตา ฉันก็เรียกสติเขา "เอิง!" เสียงฉันทำให้เอิงหันมา "มีอะไร เรียกซะดัง" "เราจะบอกว่าตัดใจจากเอวาได้แล้ว เห็นรึยังว่านางมีแฟนเป็นตัวเป็นตน" เอิงพยักหน้า "อืมเห็น แต่เราเลิกชอบไม่ได้" "อะไรนะ?" ฉันยิ่งโกรธ อีกคนที่โง่ไม่ต่างจากฉันก็เอิงนี่แหละ "บ้าป่ะ ทั้งที่ผัวเขาขู่ขนาดนั้นอ่ะนะ" "ใช่ หวังดีต่อกันชอบห่างๆผิดตรงไหน" พูดจบเอิงก็เดินไปอีกทาง ฉันไม่รอช้ารีบเดินตามไปทันที "ถามหน่อยว่าทำไม? เอวามีดีมากขนาดที่นายจะรอเลยเหรอ? หรือนอนกับเอวาแล้ว?" คนตัวสูงหยุดเดินและหันมามองหน้าฉัน ฉันถามเพราะข้องใจมาก เอวาเด็ดกว่าฉันดีกว่าฉันตรงไหนบ้าง ฉันเต็มที่แล้วนะเว้ย แต่เหมือนคำถามฉันจะทำให้เอิงไม่พอใจ "ทำไมเธอถามแบบนั้น" "ก็แค่ถาม เอิงนอนกับเอวาเหมือนนอนกับเรารึเปล่า?" "ตลกละ เอวาไม่เหมือนเธอนะ เธอพูดถึงเพื่อนแบบนั้นได้ไง" ไม่เหมือนฉันงั้นเหรอ? สำหรับเอิงเอวาคงวิเศษวิโสมาก คำพูดของเขาและสีหน้าของเขา สายตาอะไรต่างๆที่เห็นอยู่ตอนนี้มันโคตรชัดเจนว่าเอิงจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ ถึงแม้ฉันจะยอมนอนด้วยเป็นคู่นอนให้ ความสัมพันธ์ทางร่างกายก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรพัฒนา "ต่อให้เอวายับเยินจากแฟนมันมา เอิงก็จะเอาต่อเหรอ" "ใช่ ทำไมล่ะ?" "..." ฉันเงียบ พูดไม่ออก มันโคตรเจ็บ "จริงๆเราตกลงกันแล้ว ว่าถ้าฉันคบกับเอวา หรือฝ่ายไหนอยากหยุด มันจะจบลงทันที เราเป็นแค่คู่นอนกันเธออย่าลืม" สุดท้ายฉันก็กอดอกลอบหัวเราะเหอะๆ ออกมา เอาเลย เจ็บให้สุดๆไปซะ จะได้ตัดใจได้สักที "ถ้าไม่ใช่เอวาก็ไม่มีทางเป็นเรา? ต่อให้เอวาจะผ่านมากี่ผัวก็จะรอเอวาเหรอเอิง" ฉันหมดความอดทนแล้ว หงุดหงิดมากเสียใจมาก เอิงมองหน้าฉันอย่างไม่เชื่อหู และจ้องตากลับด้วยสายตาแข็งขึ้น ฉันรู้ว่าคำถามมันแรงไปออกไปทางพูดถึงเพื่อนตัวเองในทางที่ไม่ดี แต่ความโกรธความน้อยใจคนตรงหน้าตอนนี้ทำให้ฉันเป็นบ้า "ปุยฝ้าย" เขาเรียกฉันเสียงเบา และกัดฟันจนสันกรามปูด "อะไร" "เธอมันสวยแต่หน้าจริงๆ" หอกอันที่เท่าไหร่ไม่รู้ทิ่มมากลางอก มือฉันกำหมัดแน่น หัวใจเต้นแรงและสุดกลั้น "เอิง! กรี๊ดดดด นายมันโง่!" เอิงส่ายหัวเอือมระอาและหันหลังเดินจากไป ในตอนนั้นฉันคิดว่าระหว่างเราคงจบลงแล้ว เขาคงพอ ฉันต้องทำใจ มันไม่มีอะไรอีกแล้ว ฉันยืนร้องไห้ตรงนั้นไม่อายสายตาใคร พอไหวก็ไปขึ้นรถนั่งร้องไห้ในรถต่อเป็นชั่วโมง มือยกมือถือขึ้นจะบล็อกเฟซบุ๊ก เบอร์ ไลน์ ไอจี แต่สุดท้ายก็วางมือถือไว้บนตักเหมือนเดิม เพราะไม่กล้า ด่าเขาไปหยกๆว่าเขาโง่ กูเองก็โง่ดับเบิลโง่เหมือนกัน ฉันทำไม่ได้... และฉันก็รู้สึกผิดที่พูดถึงเพื่อนด้วยอารมณ์แบบนั้น แต่มันแก้ไขอะไรไม่ได้ คนฟังจำไม่ลืม เอิงมองว่าฉันไม่หวังดีกับเอวาไปแล้ว ระยะห่างของเขากับฉันมีมากขึ้น จากที่มีกิจกรรมร่วมกันบ้าง ได้ทำอาหาร ออกไปซื้อของด้วยกัน หลังจากนั้นมันเหลือแค่เซ็กซ์จริงๆ ใช่... เขากลับมาหาฉันอีกตอนที่เขาเมา และมาหาเฉพาะตอนเมาเท่านั้น เอากันเสร็จก็แยกย้าย ฉันคิดว่านี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้วล่ะที่จะสู้ต่อ ฉันจะคุมอารมณ์ตัวเองให้ได้ ลองอีกสักตั้ง อดทนให้เก่ง แต่การปฏิบัติของเอิงที่มีต่อฉันทำให้ความรู้สึกของฉันค่อยๆลดลงไปเอง จนถึงวันตัดขาดอย่างถาวร... และฉันตัดใจพอแล้วจริงๆ มันคือวันเลี้ยงรุ่นเพื่อนในห้องที่มาเรียนที่กรุงเทพ ก่อนหน้านั้นฉันสารภาพทุกอย่างกับเอวาและขอโทษมันไปตรงๆ บอกหมดว่าฉันอิจฉา ฉันชอบเอิง ฉันเป็นบ้า เราสองคนเข้าใจกัน และฉันก็เลือกรักษามิตรภาพดีๆนี้ไว้ แทนผู้ชายคนนั้น เพราะเพื่อนเข้าใจและให้อภัยฉันทุกอย่าง แถมยังปลอบเรื่องที่ฉันกำลังจะตัดใจจากเอิงด้วย และวันนั้นเอิงก็ทำให้ฉันตัดได้ขาด แบบไม่เหลือเยื่อใยอีกเลย...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more