จุดกลับใจ
28
PUIFAI - จุดที่ปล่อยตัว ปล่อยใจ
ฉันเดินไปนั่งที่โซฟาอีกมุม ซึ่งมองจากมุมนี้เห็นห้องประชุมพอดี ปุยนุ่นนิ่งมากไม่ซนไม่พูดจ้อเลย เล่นเนกไทเอิงและหาว หาวเสร็จมองหน้าพ่อ จากนั้นก็นอนกระดิกเท้าเล่น
ฉันเผยยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว เอ็นดูลูกอ่ะ และเอิงไม่ได้สนใจแค่งานนะ เขาก้มมองลูกด้วย เหมือนจะถามว่าลูกหนาวไหม พอปุยนุ่นพยักหน้าหงึกๆ ก็ค่อยๆถอดสูทตัวเองห่มขาให้ จากนั้นเอิงก็ก้มเซ็นเอกสารตรงหน้า และทีมต่อไปนำเสนอ
เขาดูยุ่งมากๆ แต่ทำไมเลขายังยืนอยู่ตรงนี้
“ไม่ได้เข้าประชุมด้วยเหรอคะ” ฉันหันไปถามเลขาสาวที่ยืนอยู่ข้างโซฟา
“เลขาอีกคนเข้าแทนค่ะ คุณปุยฝ้ายรับชาหรือกาแฟดีคะ”
“ขอเป็นชาก็ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
พอเธอเดินไปฉันก็หันไปมองคนในห้องประชุมอีกครั้ง นั่งดูเวลาที่ปุยนุ่นอยู่กับเอิงก็เพลินดีเหมือนกัน ฉันรู้สึกหายห่วง และสบายใจไปด้วย แต่ไม่อยากทิ้งเวลาให้เสียเปล่าเลยโทรหาพ่อตัวเองพลางๆ
C
