จุดกลับใจ 1 | PUIFAI - ต้นสาย ปลายเหตุ

1820 Words

จุดกลับใจ 1 PUIFAI - ต้นสาย ปลายเหตุ สองสิ่งที่ผิดพลาดในชีวิตฉันคืออะไรรู้ไหม หนึ่ง... ทำร้ายเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของตัวเองเพราะความอิจฉา สอง... หลงรักผู้ชายคนหนึ่งอย่างโง่งม จนเอาตัวเข้าแลก และมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย หนำซ้ำยังท้องกับเขาอีก ชีวิตของฉันเรียนรู้ความผิดพลาดมาจนหมดแล้ว... ตอนนี้ฉันใช้ชีวิตทุกวันให้ดีขึ้นก็เพื่อลูก ไม่อิจฉาใคร ยินดีกับความสำเร็จของคนอื่น และสัญญากับตัวเองอย่างแน่วแน่ว่าจะไม่ดึงใครมาทำร้ายจิตใจอีก ผู้ชายคนนั้นชื่อ ‘เอิง’ ฉันชอบตั้งแต่ประถม และนอนกับเขาครั้งแรกตอนปีหนึ่ง เขาไม่ผิดหรอก... แต่เขาแค่ไม่เคยชอบฉัน ที่ผ่านมาเขาชอบเพื่อนสนิทฉันมาตลอดซึ่งเรื่องนี้ฉันก็รู้ดี แต่ทว่ายังดื้อรั้นและอิจฉาเพื่อนจนถูกผลักไสจากเขาและมองว่าเป็นคนไม่ดีขึ้นไปอีก ตอนนั้นมันก็จริงอย่างที่เขาว่านั่นแหละ ฉันไม่เถียง แต่มันเป็นอดีตที่ผ่านมาหกปีแล้ว ตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นคนแบบนั้น ไม่ได้ยืนอยู่จุดนั้น และที่สำคัญไม่ได้เป็นคนที่ดีขึ้นเพื่อให้ใครมารักด้วย แต่เพื่อลูกหกขวบที่ฉันตั้งใจทะนุถนอมมาอย่างดี และฉันจะไม่มีวันบอกใครว่าเป็นลูกของเขา •••xxx••• “ขอบใจนะมึง ตึกแถวตรงนี้ทำเลดีมากอ่ะ รีโนเวทนิดหน่อยก็น่าจะสวยแล้ว” ฉันหันไปขอบคุณเพื่อนสนิทตัวเอง เอวา คนนี้แหละที่เขาชอบ มาถึงตอนนี้ก็สมควรถูกชอบจริงๆ นางจิตใจดี ขนาดฉันเคยทำไม่ดีด้วย ยังให้อภัยและคอยช่วยเหลือฉัน ฉันท้องตอนปีหนึ่ง... ดร็อปจนคลอดและฝากแม่กับพ่อเลี้ยง จากนั้นสัญญากับท่านว่าเรียนจบจะดูแลลูกเอง ด้วยจังหวัดที่ฉันอยู่มันไม่มีอะไร อยากหาเงินเยอะๆมีชีวิตดีตั้งตัวใหม่ ตอนนี้เลยกระเตงลูกมาเลี้ยงกรุงเทพ ตั้งใจจะเปิดบริษัทเล็กๆ ทำแบรนด์เสื้อผ้าเด็ก “คุณออสตินบอกว่าเป็นคาเฟ่เก่าอ่ะ เออแล้วมึงมีบริษัทรับเหมา หรือพวกออกแบบในใจยัง” ฉันส่ายหน้า “ยัง เดี๋ยวค่อยหา ไลออนคอนทรัคชั่นมีแนะนำไหมวะ?” ไลออนคอนทรัคชั่นเป็นบริษัทของครอบครัวแฟนเอวา ไม่แฟนดิ ผัว “น่าจะมีนะเดี๋ยวถามอีกที” เอวาจะเดินขึ้นไปชั้นบน ฉันเพิ่งสังเกตเห็นว่าราวบันไดโยกตอนนางจับเลยเดินตามไปติดๆ “ก้าวดีๆนะมึง เป็นไรมาผัวมึงมาฆ่ากูอีก ยิ่งกำลังท้องกำลังไส้” เอวาท้องลูกคนที่สองแล้วทิ้งช่วงห่างจากคนแรกตั้งหกปี เพราะช่วงนั้นนางก็พักเรื่องเรียนไปมีลูกเหมือนกัน แต่ไม่ได้พลาดเหมือนฉันนะ เห็นว่าตั้งใจสุดฤทธิ์ จากนั้นก็กลับมาเรียนใหม่แถมเรียนหมอด้วย ใฝ่ดีมาก “ทำมาห่วง ตอแหล” ดูปากมันดิ “ไม่ได้ห่วง กูกลัวซวยค่ะ เมียคนปกติไม่เป็นแจ้นไปเป็นเมียมาเฟีย” เอวาหันมาเบ้ปาก “อิจฉากูล่ะสิ” ฉันเบ้ปากตอบ “กูอิจฉาจนเหนื่อยแล้ว เลิกพูด” เอวาหัวเราะแล้วเดินไปเปิดประตูห้องน้ำดู แต่อยู่ๆนางก็หันมามองฉันราวกับนึกอะไรได้ “เออ มึง” “ว่า?” “จะไม่บอกเอิงจริงๆเหรอ” ฉันไม่ตกใจคำถาม เพราะคำถามนี้เป็นคำถามที่ฉันได้ยินพ่อกับแม่ถามบ่อยเหมือนกัน และคำตอบฉันก็ยังเหมือนเดิมตลอดหกปี “ไม่ ให้มันจบแบบนี้ก็ดีแล้ว วันนั้นเอิงเมามากคงจะคิดว่ากูเป็นคนวางแผนจับอีก” เอวาขมวดคิ้ว และกอดอกมองหน้าฉัน “แต่ถ้าผู้ชายเมามากๆ มันไม่แข็งนะมึง” ฉันชะงัก เพราะฉันไม่รู้เรื่องนี้เลย “ฮะ จริงเหรอ” “เออดิ กูว่าเอิงน่าจะมีสติระดับนึงแหละ” มีสติ...? •••xxx••• หกปีก่อนหน้า.... “เอิงอยู่ไหนอ่ะ เรามีเรื่องจะถาม...” เสียงเพลงดังๆที่แทรกเข้ามาน่าจะรู้แล้วล่ะว่าเขาอยู่ไหน ไม่สิ ตามจริงฉันรู้มาก่อนแล้ว รู้ว่าวันนี้คณะวิศวะมีนัดดื่มกัน ฉันรอเวลาให้ดึกและโทรหาเขา เผื่อว่าเขาจะเมาแล้วเข้าหาได้ง่ายขึ้น (อ่อฉันอยู่ร้าน SUN หลังม.) เสียงแบบนี้คงเมาแล้ว “เมาป่ะเนี่ย ไปไง ขับรถไปเหรอ” (ขับรถมา คงจอดทิ้งไว้และกลับแท็กซี่ เธอมีอะไรจะคุยกับฉัน?) ฉันชะงัก เพราะยังนึกไม่ออก อ้างเรื่องอะไรดีวะ... “อ้อเรื่องหอๆ เราผ่อนคอนโดไม่ไหวอ่ะจะย้ายคอนโด คอนโดเอิงเท่าไหร่ ค่าส่วนกลางยังไง” (ตอนนี้ไม่รู้จะคุยไง เสียงดังและเมามาก ไว้ค่อยคุยพรุ่งนี้แล้วกัน) “เดี๋ยว เอิง...” เขาสายตัดไปแล้ว ฉันลดโทรศัพท์ลงจากหูแล้วถอนหายใจออกมา แต่ถอนหายใจแบบนี้ไม่ได้ถอดใจหรอกนะ ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในรถแล้ว พอเงยหน้าขึ้นเห็นถนนก็ตัดสินใจได้เลยว่า ‘กูจะไป’ ฉันวางมือถือไว้บนตักแล้วเหยียบเบรก จากนั้นส่งมือซ้ายไปเปลี่ยนเกียร์ เหยียบคันเร่งไปที่ร้าน SUN หลังมหาลัย ตอนนี้คนกำลังครึกครื้นกอดคอกันเมา เสียงเพลงจากที่เป็นช่วงดนตรีสดเปลี่ยนเป็นเพลง EDM ฉันจอดรถแลกบัตร ตามจริงอายุเท่าฉันยังเข้าไม่ได้หรอก แต่ร้านนี้เส้นใหญ่ ในวันที่มีเลี้ยงเฟรชชี่เจ้าของร้านคุยกับตำรวจหมดแล้ว ฉันเดินเข้าไปในร้านหันมองรอบๆ สายตาหลายคู่มองมาแต่ฉันไม่สนใจ เอาแต่มองหาว่าเอิงอยู่ไหน พอเห็นแล้วว่าเขานั่งอยู่โต๊ะตรงกลางกับเพื่อนๆก็เดินไปหาทันที “เอิง” “เอิงๆ เมียมึงมา” หนึ่งในนั้นชี้มาที่ฉัน “เมียพ่อมึงสิสัส” เอิงเมาและท่าจะเมามาก เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถมจนมหาลัย ฉันไม่เคยเห็นเขาด่าใครหยาบแบบนี้มาก่อน ส่วนเพื่อนเอิงที่บอกว่าฉันเป็นเมียฉันไม่ถือ เพราะฉันอยากเป็นอยู่แล้ว เอิงเอี้ยวหันมามองหน้าฉันแล้วขมวดคิ้ว ก่อนจะตะโกนแข่งเสียงเพลงถาม “ปุยฝ้ายเธอมาทำไร” เก้าอี้ข้างๆเขาว่าง คงจะเป็นของใครสักคนที่กลับไปแล้วเพราะเห็นจานกับแก้วเหล้าที่น้ำแข็งละลายวางอยู่ ฉันจึงตัดสินใจนั่งตรงนั้นแหละ แล้วจับแขนเอิง “กลับไหม เราไปส่ง” “ไม่เป็นไร ฉันกลับเองได้” เขายกแก้วดื่มต่อ “กลับไงเมาขนาดนี้ กลับแท็กซี่จะโดนปล้นไหมก็ไม่รู้” “เพื่อนเยอะแยะ ดูสิ” ฉันหันมอง เออเยอะ แต่แม่งเมาทุกคนแม้กระทั่งพี่รหัสปีสองของเขา ฉันถอนหายใจและชี้ให้คนเมาดู เอิงหันไปมองคอตก “ดูสภาพ” “อือ... ทำไม?” “เมากันหมดไง กลับเหอะเอิง ไปๆ” ฉันไม่รอเอิงตอบ ลุกขึ้นและคว้าแขนเอิงดึงให้ยืน สุดท้ายคนเมามากก็ยอมเขาบอกลาทุกคนเสียงยืดเสียงยาวท่ามกลางเสียงแซว “โหย เมียตามๆ” “เมียเหี้ยไร เพื้อนนนน” “ถ้าเพื่อนกูจีบนะเว้ย” “เอาดิเห้ย เพื่อนกูโสด” ฉันอยากคว้าขวดเหล้าตีหัวสักที โสดรอแกนั่นแหละไอ้บ้า เอิงเดินโซเซไปขึ้นรถกับฉัน กว่าจะยัดคนตัวใหญ่ขึ้นรถดึงสายเข็มขัดนิรภัยรัดให้เล่นเอาฉันเหงื่อตก แต่ฉันไม่บ่นสักคำเดินอ้อมไปฝั่งคนขับและออกรถ แต่ขับออกมาเอิงก็เมาเหมือนหมา หลับตลอดทางจนฉันไม่รู้จะไปคอนโดเขายังไง “เอิง” “...” “เอิง!” “หือ” เขาสะลึมสะลือตอบ “คอนโดนายอยู่ไหน เราจะไปส่ง” “ไม่รู้...” ฉันจอดรถและเขย่าเอิงอีกรอบ “เอิงตื่นๆ ไม่ตื่นแวะโรงแรมก่อนนะ ตอนนี้เราจนปัญญาแล้ว” เอิงพยักหน้าช้าๆ “อือๆ ทิ้งฉันไว้ที่โรงแรมก็ได้ ปวดหัวสัส...” ฉันมองหาโรงแรมรอบๆ พอเห็นว่าแถวนี้ไม่มีโรงแรมก็ขับไปอีก ถ้าคอนโดฉันอยู่ใกล้ฉันลากกลับแล้วล่ะ ถ่อมาที่นี่เพื่อมารอผู้ชายเมา และทำตัวอาสาไปส่งให้เขาเห็นความดีบ้าง ในที่สุดฉันก็เจอโรงแรม ฉันรีบเลี้ยวเข้าไปและทิ้งเอิงไว้ในรถลงไปติดต่อเปิดห้อง จากนั้นขอให้พี่เบลบอยมาช่วยหิ้วปีกเขาขึ้นห้องอีกแรง ทุลักทุเลพอสมควรดีที่ตอนขึ้นห้องเอิงพอเดินไหวบ้าง ฉันจะได้ไม่ถูกมองว่าหลอกผู้ชายมากิน แต่พอส่งถึงเตียงแทนที่จะกลับ ฉันไม่กลับ ขณะที่เอิงกำลังเมาแอ๋หลับและกลิ่นเหล้าหึ่ง ฉันเลือกล้มตัวนอนข้างๆเขา และนอนมองเพดานเงียบๆ ตั้งแต่ประถม มัธยม มาถึงตอนนี้ มันนานมากที่ฉันชอบเขา มีคนชอบฉันเยอะมากเพราะฉันค่อนข้างป๊อปในโรงเรียน ซึ่งฉันได้แต่ภาวนาทุกวันว่าสักวันจะเป็นเอิงบ้าง แต่เอิงก็ไม่เคยแสดงออกว่าชอบฉันเลย ยกเว้นกับ... “เอวา...” ฉันหันไปมองเอิงทันที เขาละเมอถึงเพื่อนสนิทฉัน ตอนแรกฉันก็ไม่อะไรกับนาง แต่เพราะเอิงนี่แหละที่ทำให้ฉันโคตรรู้สึกอิจฉาเอวาเลย “เราโคตรชอบเธอ” จะทนยังไงไหววะ เกลียดอ่ะ เกลียดที่มันเป็นแบบนั้น ทำไมไม่เป็นฉัน “เอวา” “พอได้แล้วเอิง!” ฉันลุกขึ้นนั่งมองเขา มือกระชากคอเสื้อด้วยความโกรธจัด แต่ทว่ามือใหญ่ของคนเมาคว้าหมับที่แขนฉัน ก่อนจะดึงไปหาตัวเองจนครึ่งตัวของฉันทับบนตัว “เอิง!” “หืม...” ใบหน้าขาวหันมาช้าๆห่างกับหน้าฉันเพียงนิด จังหวะหายใจแรงๆมีกลิ่นแอลกอฮอล์กรุ่นออกมา ฉันตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะ มองตาที่หลับพริ้ม มองสันจมูก มองริมฝีปากเอิงที่โคตรมีเสน่ห์ รออะไรปุยฝ้าย... โอกาสแบบนี้มันมีบ่อยๆที่ไหน ฉันลุกขึ้นนั่งแล้วถอดเสื้อตัวเองโยนทิ้งจนเหลือแค่บราสีดำ ก่อนจะโน้มไปจูบริมฝีปากคู่นั้นอย่างโหยหา ฉันไม่สนใจว่ามันผิด ฉันอยากได้ ฉันอยากเป็นของเขา หลังจากคืนนี้อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ยังไงฉันก็จะไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือไปแน่ๆ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more