สองเดือนต่อมา...
@งานหมั้น
"สวมแหวนให้น้องสิลูก" เสียงโรสรินเอ่ยบอกลูกชายเพียงคนเดียวของตัวเอง มาร์ตินก็พยักหน้ารับรู้และเอื้อมมือไปหยิบแหวนมาสวมใส่ให้กับหญิงสาวตรงหน้าที่นั่งยิ้มมองเขาอยู่
"พี่รักเรานะ" ริมฝีปากหนาเอ่ยขึ้นหลังจากที่สวมแหวนให้ร่างบางเสร็จ เธอจึงยิ้มน้ำตาคลอด้วยความรู้สึกมากมายที่อยู่ในใจตัวเอง
"อย่าร้องสิ" คนตัวสูงเอ่ยบอกพร้อมกับเลื่อนมือไปลูบแก้มใสอย่างอ่อนโยน ซึ่งการกระทำของเขายิ่งทำให้ริชชี่น้ำตาไหลออกมา
"เด็กขี้แง" จากนั้นดวงตาคมก็จ้องมองไปยังว่าที่เจ้าสาวด้วยความเอ็นดูกับท่าทีคนตัวเล็กที่ร้องไห้ไม่หยุด ก่อนทั้งสองจะทำตามพิธีต่าง ๆ ในงานหมั้นจนเสร็จสมบูรณ์
"ในที่สุดเราก็ได้ดองกันจริง ๆ แล้วนะคะ" จริยาเอ่ยขึ้นสีหน้ามีความสุข เพราะความหวังที่จะผูกสัมพันธ์กับบ้านสส.ทรงอิทธิพลได้สำเร็จไปด้วยดีเสียที โรสรินจึงยิ้มตอบตามมารยาทพลางหันไปพูดกับลูกชายและว่าที่ลูกสะใภ้คนสวย
