เวลาสามทุ่ม...
ใบหน้าหล่อนั่งนิ่งจ้องมองยังเดลกับริชชี่ที่นั่งดูหนังอยู่ด้วยความหงุดหงิด หลังจากเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าคนตัวเล็กเพื่อนของหญิงสาวจะกลับ
ปึง! มือหนาวางโทรศัพท์ตัวเองกระแทกลงบนโต๊ะกลางของโซฟาหรูอย่างแรง ทำให้ร่างบางที่นั่งอยู่รีบหันมองทันที
"เดี๋ยวฉันไปทอดเฟรนช์ฟรายส์ให้นะ" ริชชี่เอ่ยบอกเพื่อนพร้อมกับลุกขึ้นเดินไปยังครัวทันที มาร์ตินที่เห็นแบบนั้นก็รีบตามคนตัวเล็กไป
ตึก
ตึก
"เมื่อไหร่เพื่อนเธอจะกลับ" ร่างสูงถามขึ้นอย่างไม่คิดรีรอหรืออ้อมค้อม
"ใกล้แล้ว"
"เมื่อชั่วโมงที่แล้วก็พูดงี้!" ปากหนาโวยวายด้วยความหัวเสียหงุดหงิด เพราะเขาต้องการที่จะอยู่กับริชชี่สองต่อสอง
"ใจเย็นสิ"
"จะให้เย็นอะไรอีกวะ ฉันอยากอยู่กับเธอสองคน" ว่าแล้ว มาร์ตินก็เดินเข้าไปกอดเอวเล็กใบหน้างอแง
"อยากกอดเมียจะตายอยู่แล้ว"
"ตอนนี้ก็กอดอยู่นะ"
"ไม่ใช่แบบนั้นดิ อยากกอดเธอทุกเวลา
