"ฟู่ววว" เสียงลมหายใจถูกถอนออกมาพร้อมกับดวงตาคมซึ่งเอาแต่จ้องมองประตูห้องน้ำที่มีคนตัวเล็กกำลังอาบน้ำอยู่
"อาบนานจังว่ะ" ริมฝีปากหนาเอ่ยด้วยท่าทีงอแง ตั้งแต่เหตุการณ์ที่ร้านอาหาร มาร์ตินก็เอาแต่มองหาริชชี่อยู่ตลอดราวกับไม่อยากให้เธอหายไปจากสายตาของเขา
ขณะเจ้าของใบหน้าหล่อกำลังพึมพำกับตัวเองด้วยความหงุดหงิดอยู่นั้น
ครืดดด ครืดดด โทรศัพท์หรูก็ดังขึ้น
วอร์ม
"จะโทรมาทำห่าอะไร" คนตัวสูงเอ่ยแต่เลือกที่จะกดรับสายเพื่อนไป
ติ๊ด!
"มีไร"
(คิดถึง)
"จะอ้วก"
(มึงนี่นะ ไอ้เวร ไม่มีความ...)
"หุบปาก มีไรก็รีบพูดมา"
(เออ ๆ จะมาถามไง เป็นห่วง)
"ห่วงเหี้ยไร"
(ห่วงมึงไงไอ้ควาย)
"ห่วงไรกู"
(กลัวจะโดนหักคะแนนจากอารมณ์เหี้ย ๆ ของมึงไงครับ)
"..." คนตัวสูงก็นิ่ง
(เป็นไงตอนนี้ คะแนนบวกขึ้นบ้างยัง)
"ก็...ไม่รู้ว่ะ" เขาเองพยายามที่จะควบคุมสติอย่างถึงที่สุดแล้ว แต่มันยังคงมีหลุดออกไปบ้างในบางครั้ง
