“ฮะ...ฮองเฮาประทับอยู่ด้วยหรือท่านกงกง” เสียงสั่นเอ่ยถาม
“เอ่อ...ข้าน้อยก็เพิ่งทราบเช่นเดียวกันท่านอ๋อง” “มัวทำอะไรอยู่ยังมิเข้ามาอีก” เสียงถัดมาทำให้ทั้งสามต้องรีบเข้ามาทันควัน
“ถวายบังคมพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทฮองเฮา”
“ถวายพระพระเพคะท่านอา ท่านอาะสะใภ้”
หมิงหลันไม่ได้กล่าวคำเป็นทางการนัก เนื่องจากในห้องมีเพียงญาติสนิทกันเท่านั้น
“เจ้าดูทรุดโทรมไปนะหมิงหลัน ซือหลางใช้งานเจ้าหนักใช่หรือไม่” เสียงทรงพลังกับสายตาหงส์กราดมองไปยังบุรุษอีกผู้ที่ยืนเหงื่อตกอยู่ด้านข้างนาง
“คงเพราะเดินทางไกลเพคะเสด็จอา”
“นั่น...เด็กน้อยจื่อเซิ่งใช่หรือไม่”
จื่อเซิ่งเมื่อเห็นว่าผู้ใหญ่เอ่ยถึง จึงเข้ามาถวายความเคารพทันที
“ถวายพระพรต้านตาฮองเต้ ต้านยายฮองเฮา พ่ะยะค่ะ กระหม่อมจื่อเซิ่งบุตรชายของเป่ยจิ้งอ๋อง”
ท่าทางน่ารักของเด็กน้อยเรียกรอยยิ้มให้กับผู้สูงวัยด้านบน
“จื่อเซิ่งหลานยาย...มานี่สิลูก” ฮอ
