กุกกัก...แอ๊ด...!
เสียงหน้าต่างเปิดออก ทำให้หมิงหลันอมยิ้มรออยู่แล้ว แล้วฮองเฮาเองก็คาดเดาได้เช่นเดียวกัน เพราะเจ้าหลานตัวดีไปขอร้องให้ลงโทษเจ้าหลานเขยตัวแสบเสียบ้าง
“หลันเอ๋อร์ ห้องนอนเจ้าสบายหรือไม่”
“สบายเพคะ”
ฮองเฮาแสร้งทำเป็นชวนนางเดินมายังห้องนอน เพื่อจะจับขโมย
“เอ๊ะ...ข้าได้ยินเสียงกุกกักในห้องของเจ้า...ให้ข้าดูหน่อยดีหรือไม่”
เสียงนั่นทำจื่อเซิ่งที่เดินมาด้วยรีบไปช่วยท่านยายหาทันที
“จื่อเซิ่งช่วยเสด็จยายเองพ่ะย่ะค่ะ” เรื่องซ่อนหาเขาเก่งที่หนึ่ง ร่างเล็กวิ่งหลุน ๆ เข้าไปยังข้างเตียงแล้วก็....
“ต้าน...อื้อ...อื้อ...อื้อ...” จื่อเซิ่งถูกมือหนึ่งปิดปากไม่ให้พูด
ชู่ว์!!!!
เว่ยซือหลางบอกให้ลูกชายห้ามส่งเสียงแต่ทว่า
“จื่อเซิ่งหลานยาย เจอหรือไม่”
“เจอพ่ะย่ะค่ะ...ต้านพ่อซ่อนอยู่ตรงนี้ วันนี้ข้าหาเจอทุกคนแล้วยกเว้นต้านพ่อ”
วันนี้เขาชวนบิดาเล่นซ่อนแอบพร้อมกับเหล่าขันที
