“แก...เห็นในข่าวแล้วใช่ไหม” น้ำมนต์ถามเพื่อนอย่างร้อนใจ
“อื้ม!”
“อะไรคือ อื้ม...” น้ำมนต์งง นี่เพื่อนเป็นอะไรไปอีกแล้ว ไหนจะไม่ยอมใครอีกไง
“ก็ไม่มีอะไร”
“ลี่ลี่...แกกินยาขวดไหนไปอีกเนี่ย เมื่อวานยังตบแม่นั่นด้วยรอง วันนี้แกคิดจะเฉยชากับคำเน่า ๆ ที่มันปล่อยให้ทำลายชื่อเสียงเนี่ยนะ ฉันไม่ยอมนะ” น้ำมนต์ยอมได้ที่ไหน
“บ่นเป็นยายแก่ไปได้ ฉันบอกแล้วไง หัวเราะทีหลังดังกว่า สงครามน้ำลายฉันไม่แลก อย่างฉันต้องของจริงเท่านั้น”
“ยังไง”
“ยายน้องดาของคุณปรินทรนี่ไม่รู้ไอคิวมันเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าลูกนอกสมรสหรือเปล่าเลย ทำไมปัญญาถึงห่างชั้นกันขนาดนั้น ”
“ยังไงแก...”
“ก็พูดปากเปล่าไม่มีหลักฐาน อย่างมากเมาท์กันแค่วันสองวันเลิก ฉันแอบติดกล้องวงจรไว้ทั่วบ้าน คนบ้านนั้นยังไม่รู้เลย”
“แล้วมันอยู่ได้ยังไง แกไม่อยู่”
“ตระกูลจางล้ำหน้าเรื่องเทคโนโลยีอยู่แล้ว แกไม่รู้หรือไง”
“แล้ว?”
“อดีตน้องสามี
