กอหญ้าเดินเข้ามาที่ห้องรับรองแขกเงียบ ๆ เธอเห็นราชันย์ที่กำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง เวลาที่ราชันย์ไม่มีพิษมีภัย เขาช่างดูเป็นผู้ชายที่ทั้งหล่อ และอบอุ่นมากจริง ๆ อากาศในห้องค่อนข้างร้อนคาดว่าราชันย์คงจะเปิดแอร์ที่เกือบจะสามสิบองศาได้ แต่เขากลับห่มผ้าที่หนาเตอะ
เธอเดินมายืนข้างเตียงถึงได้เห็นใบหน้าของเขาชัด ๆ ใบหน้าหล่อ ๆ ของเขาบัดนี้ชุ่มไปด้วยเหงื่อที่ผุดขึ้นมาอย่างไม่ขาดสาย ใบหน้าก็ซีดเผือดราวกับคนไร้ชีวิต เมื่อเธอเห็นสภาพของเขานั้นยิ่งทำให้เธอตกใจเข้าไปใหญ่
กอหญ้าเดินออกจากห้องไปหยิบกะละมังมาเทน้ำใส่ ใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำจนชุ่ม และยกกะละมังกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง เธอนั่งลงข้าง ๆ ก่อนจะเช็ดใบหน้าของเขาอย่างเบามือ ด้วยความเย็นของผ้าขนหนู เป็นตัวกระตุ้นปลุกให้ราชันย์ตื่นขึ้นมาด้วยสายตาที่งัวเงีย
“กอหญ้าเข้ามาทำไม เดี๋ยวก็ติดหวัดหรอก”
“ทำไมคุณมีสภาพนี้ได้คะคุณราชันย์”
“คือ…”
“ช่างเถอะค่ะ
