ปริมระตา
นี่ก็ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้วที่ชีวิตฉันต้องวุ่นวายเพราะร่างสูงที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูก ฉันไม่รู้ว่าจะด่าเขาว่าอะไรดี คือบอกตรงๆคือไม่คิดว่าพี่คิมหันต์จะหน้าด้านหน้าทนได้ขนาดนี้ ทั้งด่าทั้งไล่ก็ยังมาหาฉันได้ทุกวัน จนตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าฉันจะด่าอะไรเขาแล้วอ่ะ
“เดี๋ยวพี่เอาผ้าไปลงถังให้นะครับ” พี่คิมหันต์พูดขึ้นพร้อมกับเดินไปที่โซนห้องนอนของฉัน
“ไม่ต้อง! ออกไปได้แล้ว” ฉันร้องห้ามออกไปแทบไม่ทัน ก่อนจะไล่เขาไปเป็นรอบที่ร้อย
เอาจริงๆฉันไม่อยากเปิดประตูให้เขาเลย แต่พอฉันไม่เปิดเขาก็เคาะรัวๆพร้อมกับตะโกนเรียกฉัน พอนานๆเข้าเขาก็จะไปเรียก รปภ. ซึ่งฉันที่เกรงใจห้องอื่นๆกับเสียงเคาะเสียงเรียก ก็ต้องเปิดให้ตลอด แล้วเวลามาก็ไม่มีอะไรหรอก ก็มีแต่เอาอาหารเอาของบำรุงมาให้ทุกเย็น ส่วนวันหยุดก็จะเอามาให้ตั้งแต่เช้า เที่ยง เย็น แบบนี้ตลอด ฉันก็กินบ้างไม่กินบ้าง เพราะบางทีมันหิว แล้วไอ้ที่เขาเอามามั
