คิมหันต์
ระหว่างที่ผมนอนพักสายตาอยู่ข้างๆลูกสาว ก็มีมือเล็กยกขึ้นมาลูบหน้าผม ซึ่งผมคิดว่าเป็นปริมระตาที่ไปเอาของว่างมาเมื่อกี้
“กลับมาเร็วจังครับ” ผมถามออกไปพร้อมกับยกมือตัวเองซ้อนกับมือเล็กของเมียรักด้วย
“พี่คิมคะ” ผมลืมตามองเสียงเรียกที่ไม่ใช่เสียงเมียตัวเอง ก่อนจะเห็นไข่มุกที่นั่งลงข้างๆผม
“เห้ย!” ผมลืมตาสะดุ้งขึ้นด้วยความตกใจ ก่อนจะผละออกห่างไข่มุก
“ทำไมพี่คิมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยคะ รู้ไหมว่ามุกคิดถึงพี่คิมแค่ไหน” ไข่มุกพูดพร้อมกับพุ่งมากอดผมไว้แน่น
“ปล่อยฉัน แล้วออกจากบ้านฉันไปได้แล้ว” ผมพูดพร้อมกับแกะมือไข่มุกออก
“ทำไมคะ เรารักกันไม่ใช่หรอ” ไข่มุกผละออกแล้วถามขึ้นด้วยสายตาหน้าสงสาร แต่ผมไม่หลงมารยาเธออีกแล้ว
“ใช่! ฉันเคยโง่รักคนอย่างเธอ แต่มันก็แค่อดีต” ผมบอกเธอออกไปตามตรง
“ไม่จริงหรอกค่ะ ที่พี่คิมกลับไปเอาอีปริมเพราะแค่รู้สึกผิดกับมัน แล้วมันก็มีลูกให้พี่คิมใช่ไหมคะ” ไข่มุกพ
