“ว่าไงนะ เธอกำลังจะแต่งงานเหรอ ณดา?!”
วรันธาราอุทานสุ่มเสียงตกอกตกใจ
“กับใคร ว่าไงนะ คุณธีโอ โอ้ ไม่น่าเชื่อ ทำไมเร็วนักล่ะ เมื่ออาทิตย์ก่อนยังตามง้อกันอยู่เลย ได้ๆ เดี๋ยวฉันจะบินขึ้นไปหานะ พรุ่งนี้เลยเป็นไง โอเค แล้วเจอกันเพื่อนรัก”
“ใครโทรมาครับทูนหัว” เควินที่พึ่งออกมาจากห้องน้ำเอ่ยถามด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“ณดาค่ะ” วรันธารารีบก้าวลงจากเตียง และตรงไปกอดแขนสามีหนุ่มสุดหล่อ
“ณดากับคุณธีโอคืนดีกันแล้ว”
เควินหัวเราะเบาๆ “แล้วยังไงล่ะครับ”
“นี่คุณไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอคะ” วรันธาราช้อนตาขึ้นมองสามีอย่างแคลงใจ เควินหัวเราะร่วน
“ทำไมผมจะต้องรู้สึกอะไรด้วยล่ะครับ”
“อ้าว ก็เพื่อนรักของคุณที่หวงความโสดนักหนา ขอเพื่อนฉันแต่งงานยังไงล่ะคะ”
“ผมไม่แปลกใจหรอก เพราะผมรู้อยู่แล้วว่ามันต้องลงเอ่ยแบบนี้”
“รู้อยู่แล้ว”
“อืม”
เควินพยักหน้ารับ ขณะเดินไปทรุดนั่งบนเตียง
วรันธาราเดินเข้าไปหา แทรกตัว
