“ถ้าอ่านหมดแล้วก็เซ็นชื่อซะ ผมจะได้ไปส่งที่ห้อง”
ณดาเงยหน้าขึ้นจากกระดาษสีขาวจำนวนสองแผ่น แล้วจ้องหน้าคนพูดด้วยสายตาขุ่นเคือง
“คุณเอาเปรียบฉันชัดๆ”
“ผมเนี่ยนะเอาเปรียบคุณ?”
“ก็ใช่น่ะสิคะ คุณโคตรจะเอาเปรียบฉันเลย”
ธีโอหรี่ตาแคบมองหล่อนอีกแล้ว และนั่นก็ทำให้หล่อนต้องรีบหลบตา แก้มแดงก่ำ เห็นหน้าเขาก็อดนึกถึงจูบจำนวนมากมายที่เกิดขึ้นไม่ได้ คนบ้าอะไรบอกว่าเกลียด แต่จับหล่อนจูบปากทุกครั้งที่มีโอกาส
“ตรงไหนมิทราบ”
“ก็ตรง...” คนตัวเล็กชะงัก หน้าแดงขึ้นมาอีก
“ตรงไหน”
“ตรง...” หล่อนอึกอัก กระดากปากที่จะพูดออกไปเหลือเกิน แต่ถ้าไม่พูดก็ไม่จบสักที “ก็ตรงที่คุณบอกว่า... ให้ฉันมานอนกับคุณทุกวันศุกร์ยังไงล่ะ”
“อ้าว มันแปลกตรงไหนล่ะ”
“มันแปลกสิ ในเมื่อมันไม่ควรมีข้อนี้ในสัญญา” ณดาจ้องหน้าเขา ก่อนจะพูดต่อ “เอาจริงๆ นะคะ ถ้าคุณกลัวฉันจะแบล็คเมล์เรียกร้องเงินทองจากคุณน่ะ คุณต้องเขียนสัญญาใหม่ ไม่
