ณดาเลือกที่จะไม่รอธีโออย่างที่เขาต้องการ หล่อนออกมากับครูสตั้งแต่บ่ายสี่โมงครึ่งเพื่อไปสนามบิน รออยู่สี่สิบห้านาทีบิดามารดาของผู้บังคับบัญชาก็เดินทางมาถึง
“ณดา นั่นคุณพ่อกับคุณแม่ของผม”
“สวัสดีค่ะ” ณดายกมือไหว้อย่างอ่อนน้อม
“น่ารักจริง”
มารดาของครูสเอ่ยปากชมหล่อน ก่อนที่บิดาของเขาจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงพึงพอใจ
“คนนี้น่ะเหรอที่อยากให้พ่อกับแม่มาเจอน่ะ”
“ครับ”
ครูสหันมามองหล่อนและระบายยิ้มให้ มันเป็นรอยยิ้มที่หวานจนหล่อนอดสงสัยไม่ได้
“ส่งกระเป๋ามาครับ เดี๋ยวผมเอาไปเก็บที่รถให้”
ครูสลากกระเป๋าเดินทางของพ่อกับแม่เดินนำไป หล่อนจึงได้มีโอกาสพูดคุยกับหญิงชายสูงวัยระหว่างทาง
“ครูสเล่าเรื่องของหนูให้ฉันฟังบ่อยๆ แต่ไม่คิดว่าตัวจริงจะน่ารักแบบนี้” แม่ของครูสชมหล่อนอีกแล้ว
“ขอบคุณค่ะ” ณดาแก้มแดง
“ว่าแต่หนูทำงานกับครูสมานานแล้วเหรอจ๊ะ”
“ค่ะ หนูทำงานมาตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆ”
“แล้วครูสเป็นยังไ
