02.12 am.
"พี่ครามอื้อ..!"
"ว่าไงคนดี?"
เสียงแหบพร่าที่กำลังกระซิบที่ข้างหูคล้ายกำลังปลอบประโลมไม่ทำให้ฉันที่กำลังรู้สึกเสียวกระสันไปทั้งตัวรู้สึกผ่อนคลายขึ้น และตราบใดที่เอวสอบของเขายังคงกระแทกกระทั้นแก่นกายเข้ามาภายในของฉันมันก็ยิ่งไม่ช่วยให้ฉันดีขึ้น
พั่บพั่บพั่บ!
"อ่า..เงียบไปทำไมครับ?"
"โสนไม่ไหวแล้วอ๊ะอ๊า"
ส่วนหัวที่เพิ่งจะกระแทกโดนจุดเสียวทำเอาน้ำตาฉันแตก ก่อนพี่ครามจะเชยคางฉันขึ้นจนฉันต้องเหลียวหลังไปมองใบหน้าของคนที่กำลังคุกเข่าเสือกไสแก่นกายเข้ามาภายในช่องทางคับแคบของฉันจากด้านหลัง ตอนนี้เหงื่อของเขาออกมากซะจนร่างกายเป็นมันเงาไม่ต่างจากฉัน และเครื่องปรับอากาศคงไม่ช่วยอะไรถ้าเรายังเร่าร้อนกันมากขึ้นทุกวินาทีแบบนี้
"ไม่ไหวก็ปล่อยเลยครับ"
"พี่จะพอรึยัง.."
"พี่บอกไปแล้วนะว่าคืนนี้จะเอาแต่ใจ"
"พี่ก็เอาแต่ใจตลอด"
"แต่คืนนี้เธออนุญาต"
ไม่น่าหลุดปากเลยจริงๆ ฉันกัดปากตัว
