“ผมขอโทษนะครับคุณดา” อติรุจเอ่ยขึ้นในที่สุด
“ไม่มีอะไรต้องขอโทษหรอกเพราะฉันเต็มใจ” หญิงสาวเอ่ยสิ่งที่ทำให้ชายหนุ่มต้องมองไปที่เธอด้วยแววตาฉงน
“ผมไม่ควรทำอย่างนี้เลย” อติรุจยังคงรู้สึกไม่ดี
“ไม่เป็นไร จบนะเลิกคร่ำครวญได้แล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะรู้สึกว่าฉันเพิ่งจะข่มขืนคุณ” ดานิกากล่าวเสียงใส เธอไม่ได้รู้สึกเสียใจแม้แต่น้อย เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเธอเป็นคนเลือกมันเอง แต่อติรุจกลับทำราวกับว่าเขาไปเป็นผู้ร้ายฆ่าคนตายมา มันทำให้หญิงสาวออกจะหมั่นไส้เขาขึ้นมา
“จบก็จบครับ แต่ว่าคราวนี้เจ้าลูกชายของผมมันกำลังตื่นผมควรจะทำยังไง” เขาแกล้งเอ่ยถามหญิงสาวกลับไปด้วยความเจ้าเล่ห์
“ท้ายที่สุดคุณก็เผยธาตุแท้ออกมาแล้วสิว่าคุณมันเจ้าเล่ห์แค่ไหน ไม่เอาหรอกฉันไม่ไหวแล้วมันเจ็บ” หญิงสาวรีบเอ่ยปากห้าม เพราะศึกที่ผ่านมาเมื่อสักครู่มันทำให้เธอเจ็บยังไม่หาย แต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมทำตามหญิงสาว เขารุกเข้าใส่เธอทันท
