“คุณนี่น่าจะกะล่อนหน้าดูเลยนะ พอหลุดจากบอดี้การ์ดปากมอมมาได้ ก็กลายเป็นพ่อคาสโนว่าปากหวานทันที” หญิงสาวเหน็บชายหนุ่มอย่างไม่จริงจังนัก
“ตัวตนนี้จะมีให้แต่คนที่ผมชอบเท่านั้นแหล่ะครับ” อติรุจยังไม่หยุด
“พอเลย คนเรามันจะรักจะชอบกันได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอ” ดานิกาเอ่ยขัดชายหนุ่มทันที
“ก็อย่างเช่นคุณกับผมไง อะไรที่มั่นใช่มันก็จะสปาร์กกันได้อย่างรวดเร็ว” ชายหนุ่มกล่าวจริงจัง
“พูดแบบนี้ไม่กลัวพ่อฉันเหรอ พ่อฉันดุนะ” ดานิกาแสร้งยกบิดามาอ้าง
“ผมไม่กลัวพ่อคุณหรอก สิ่งเดียวที่ผมกลัวก็คือผมไม่เหมาะสมกับคุณเท่านั้นเอง” อติรุจแววตาไหววูบเมื่อเอ่ยถึงความจริงข้อนี้
“อย่ากลัวไปเลย แค่คุณบอกว่าคุณอยากอยู่กับฉันตลอดไป ฉันก็พร้อมจะยืนเคียงข้างคุณ” ดานิกากุมมือชายหนุ่มเพื่อให้กำลังใจ
“บางทีเราอาจจะต้องยอมรับความจริงก็ได้นะครับคุณดา” อติรุจสบสาหญิงสาวแววตาเศร้า
“ไม่หรอก แค่คุณบอกมาว่าคุณชอบฉัน ฉันก็พร้อมที่
