บ่วงรักนายบอดี้การ์ด

ไร้ซึ่งความสะดวกสบาย...3

“นี่กินเข้าไปเลยนะ มาหัวเราะทำไม” หญิงสาวไม่รู้ว่าเขาหัวเราะอะไร แต่เธอก็มั่นใจว่าเขาต้องหัวเราะเยาะเธอแน่นอน

“ก็ไปดูตัวเองในกระจกก่อนซิครับคุณหนู” อติรุจกล่าวทั้งที่ยังหัวเราะอยู่ หญิงสาวเดินไปที่กระจกในห้องเขา เธอก็ต้องตกใจกับคราบที่อยู่บนใบหน้าของตนเอง เธอจึงรีบวิ่งออกไปทันที ในขณะที่เสียงหัวเราะของชายหนุ่มยังคงดังไม่หยุด

เมื่อหญิงสาวออกไปแล้ว ชายหนุ่มจึงจัดการกับอาหารที่เธออุตส่าห์ตั้งใจทำมาให้ แม้ว่ารสชาติมันจะไม่ได้เรื่องเลยก็ตาม แต่ชายหนุ่มก็ฝืนทานมันเข้าไปจนหมด ก่อนที่ดานิกาจะเดินเข้ามาในห้องของเขาด้วยสภาพใบหน้าเกลี้ยงเกลาพร้อมกับยาพาราเซตามอล

“ถ้าไม่ยอมไปหาหมอก็กินยานี่ด้วย” หญิงสาวยื่นมันให้กับชายหนุ่มพร้อมแก้วกับน้ำดื่ม

“ขอบคุณครับ” อติรุจรับมาดื่มอย่างรวดเร็ว ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาได้เห็นในหลายๆ มุมของเธอ ไม่น่าเชื่อว่าเธอคนที่เย่อหยิ่งจะยอมติดเตาถ่านเพื่อทำอาหารให้เขารับประทาน นับว่าเธอเป็นคนที่มีน้ำใจคนหนึ่งเหมือนกัน บางทีเขาอาจจะต้องมองเธอใหม่ก็ได้

“เป็นบอดี้การ์ดแล้วมานอนแหง็กอยู่แบบนี้ ถ้าคนร้ายบุกเข้ามาจะทำยังไง” หญิงสาวมิวายค่อนขอดเขา

“ขอเวลาพักแป๊ปนึง แล้วคุณจะไม่มีวันเห็นผมสภาพแบบนี้อีก” ชายหนุ่มกล่าวจริงจัง เพราะเขาก็รู้สึกไม่ค่อยดีที่ต้องให้หญิงสาวกลายมาเป็นคนดูแลเขา

“ฉันแค่ล้อเล่นคุณไม่ต้องจริงจังขนาดนั้นหรอก คุณพักผ่อนแล้วกัน เดี๋ยวฉันก็อยู่แถวนี้ไม่ไปไหนไกลหรอก” หญิงสาวกล่าวจบก็ผลักเขานอนลงที่เตียง ก่อนที่เธอจะถือชามเปล่าและแก้วน้ำออกไปจากห้องเขา สายตาของบอดี้การ์หนุ่มที่มองเธอเปลี่ยนไป โดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยสักนิด