10
หลายเดือนผ่านไป
หลังจากกลับมาจากบ้านพักตากอากาศ ข้าวเม่าก็เปิดเรียนพอดี ถึงจะไปเรียน แต่เธอก็ไม่เคยลืมทำกายภาพบำบัดให้ลุคแม้แต่วันเดียว จนตอนนี้เขาเริ่มเดินได้บ้างแล้ว แต่ยังต้องฝึกเดินกับราวคู่ขนาน อย่างเช่นตอนนี้
"ข้าวเม่าไม่ช่วยแล้วนะ คุณลุกเดินมาหาข้าวเม่าตรงนี้" คนตัวเล็กตื่นเต้นใหญ่ วิ่งไปรออีกฝั่งของราวคู่ขนาน ส่งเสียเชียร์ไม่หยุด
"คุณลุคเก่งมากเลย^^ อีกนิดเดียว"
"แบบนั้นค่ะ ช้าๆ นะ^^"
"สู้ๆ ครับนาย" โอเว่นกับเอซก็เอาใจช่วย ลุ้นจนตัวโก่งเช่นกัน แต่เชียร์ได้ไม่นานลุคก็ส่งสายตา ให้ทั้งสองออกไป เขาอยากเห็นแค่เด็กน้อยคนเดียว ไม่ได้ต้องการกำลังใจจากลูกน้อง
"อะไรวะ โดยไล่เฉยเลย" โอเว่นบ่นอุบอิบ แต่ก็เดินออกมากับเอซ
"นายลืมกูกับมึงแล้วว่ะ"
"ใจเย็นๆ นะ ค่อยๆ อีกนิดเดียว" ข้าวเม่ายังตะโกนเชียร์ นิดเดียวของเธอตั้งแต่เริ่มต้นยังไม่ถึงครึ่งทางเลย
เขาเดินมาได้ดีตลอด จนกระทั่งครึ่งท
