51
เช้าวันต่อมา
ลุคนอนซ้อนหลังกอดเมียตัวเล็กในห้องนอนมองดูหิมะตกหลังจากพึ่งตื่น และเขาก็เรียกเด็กน้อยในอ้อมกอดด้วยเสียงทุ้มนุ่มลึก
"ข้าวเม่า"
"ขา" เด็กน้อยขานรับเสียงหวาน จับมือโตที่กอดเอวขึ้นมากอดซุก
"มีลูกให้คุณลุคได้มั้ย ไม่ต้องกินยาแล้ว" พูดอ้อนเมียด้วยสรรพนามที่เปลี่ยนไป ก็เมื่อคืนเขายังเห็นเด็กน้อยกินยาคุมกำเนิด ทั้งที่เธอเคยบอกว่าอยากมีลูกแล้วแท้ๆ
"อือ^^" เด็กน้อยพยักหน้าตอบทันที
"ง่ายจัง" ลุคผงกหัวขึ้นมองหน้าหวานที่รับปากโดยไม่คิด
"ก็คุณลุคแก่แล้ว เดี๋ยวเลี้ยงลูกช่วยข้าวเม่าไม่ไหว" เด็กน้อยมองหิมะเพลินจนเผลอพูดความในใจ ฉุกคิดขึ้นได้ก็ไม่ทันเสียแล้ว
"เธอว่าใครแก่? " ลุคที่กำลังจะทิ้งหัวลงนอนตามเดิม ต้องผงกหัวค้างคิ้วขมวดจ้องหน้า เดี๋ยวนี้เด็กน้อยกล้าว่าเขาแก่แล้วหรอ
"แหะๆ ข้าวเม่าหมายถึง อยากมีลูกตัวน้อยกับคุณลุค" เด็กน้อยยิ้มแห้ง พลิกตัวหันมากอดอ้อน แต่ลุคก็ไม่หล
