11
1404 Words
เฟอนันเดสมองพุดมาลัยกำลังไขประตูรั้วเข้าบ้าน เขากำลังบอกให้คาร์เตอร์กลับเพราะยังมีโอกาสหน้าที่จะได้ทำความรู้จักเธอมากกว่านี้ ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องขอความช่วยเหลือจากผู้หญิงดังขึ้นเสียก่อน แล้วเสียงของพุดมาลัยก็กรีดร้องตาม เขารีบลงจากรถเมื่อเห็นพุดมาลัยถลาเข้าไปหาร่างของหญิงสูงวัยที่ล้มอยู่กับพื้น
พุดมาลัยตาโต “แม่ แม่เป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ” น้ำเสียงตกใจปนสั่นเครือแสดงออกอย่างรุนแรง
“พวกที่บ่อนมันตามมาทวงหนี้แม่ มันจะฆ่าแม่ แม่กลัว โบว์ช่วยแม่ด้วย”
พุดมาลัยตัวแข็งทื่อเป็นน้ำแข็ง แม่เล่นการพนันจนถูกพวกที่บ่อนคิดจะตามเก็บเชียวหรือ พุดมาลัยประคองมารดาให้ลุกขึ้น ความสงสัยผุดขึ้นเต็มสมอง ปกติมารดาจะเล่นเท่าที่เธอให้ไปไม่เคยเล่นจนเป็นหนี้เป็นสิน ยิ่งถึงตามมาเอาชีวิตกันแบบนี้เธอคิดว่าจำนวนเงินต้องมากทีเดียว แล้วมันเท่าไหร่กัน
“แม่ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ โบว์จะช่วยแม่เอง แม่เป็นหนี้เท่าไรบอกโบว์มาจ้ะ” พุดมาลัยรีบปลอบมารดาแล้วหันไปหาชายฉกรรจ์สองคนที่ยืนกอดอกมองเธอ พุดมาลัยกลัวแต่ก็ต้องทำใจดีสู้เสือ“แม่ฉันติดเงินพวกพี่เท่าไรจ๊ะ ฉันจะจ่ายแทนให้ แต่อย่ายุ่งกับเราเลยนะ” พุดมาลัยคิดในใจว่าไม่เกินห้าหกพันแต่เมื่อได้ยินตัวเลขที่พวกนักเลงในบ่อนบอกก็ทำให้เข่าอ่อนยวบ
“สองแสนจ้ะน้องสาวคนสวย”
“สองแสน!” พุดมาลัยรู้สึกราวกับว่ามีของแข็งมาหล่นกระแทกใส่หัว เธออยากสลบไปตรงนี้ สองหมื่นยังไม่มีแล้วสองแสนจะหามาจากไหน
“ใช่ แม่ของน้องสาวติดหนี้บ่อนสองแสน ถ้าน้องเป็นลูกก็รีบจ่ายมาซะดีๆไม่งั้นแม่ของน้องอาจจะไม่ได้แก่ตาย จ่ายมาเร็วๆ”
“ตอนนี้ฉันยังไม่มีหรอกจ้ะ ไว้อีกสักสองสามวันได้ไหมจ๊ะ ฉันจะรีบหามาคืนให้” พุดมาลัยคิดอะไรไม่ออกได้แต่หาทางเอาตัวรอดไปก่อน แต่ดูเหมือนว่าพวกมันจะคุ้นชินกับคำพูดแบบนี้ของบรรดาลูกหนี้
หนึ่งในนั้นกระชากเสียงแข็ง“ไม่ได้ เฮียสั่งมาว่าต้องได้เงินสองแสนคืนวันนี้ ถ้าพวกพี่กลับไปมือเปล่าก็ถูกเฮียกระทืบตาย แต่ถ้าน้องไม่มีพี่ก็พอมีทางจะช่วยได้สนไหมล่ะ”
“จริงหรือจ๊ะ ทางไหนพวกพี่รีบบอกฉันมา” พุดมาลัยถามด้วยความดีใจแล้วก็นึกขึ้นได้ถึงฉากในละครภาคค่ำ พวกมันจะต้องร้องขอเอาข้อแลกเปลี่ยน แล้วชีวิตจริงก็ไม่ต่างจากละครเมื่อเห็นสายตาโลมเลียร่างกายเธอ
“ตัวน้องไง น้องกลับไปกับพวกพี่ พี่จะพาน้องไปคุยกับเฮีย ถ้าน้องไปตกลงกับเฮียเอง น้องอาจจะไม่ต้องจ่ายก็ได้ แถมได้เงินใช้เพิ่มอีกสนไหมล่ะ” พวกมันบอกแล้วก็พากันหัวเราะลั่น “แต่ถ้าน้องจ่ายค่าดอกให้เฮียแล้ว ก็อย่าลืมให้ทิปพวกพี่ที่ช่วยแนะนำให้ด้วยนะ หวังว่าคงเข้าใจว่าทิปที่พี่อยากได้มันคืออะไร” สายตาของที่บอกมองลวนลามหน้าอกของเธออย่างเปิดเผย
นางพรรณีได้ยินก็รู้ความหมายรีบเข้ามาดึงตัวลูกสาวไปกอด “อย่าเอาลูกฉันไปนะ ฉันจะหาเงินมาคืนเอง”
“หุบปากไปเลยป้า ถ้าไม่อยากตายเร็ว”
พุดมาลัยเลยหันไปกอดมารดาที่สะดุ้งแทน แล้วสองแม่ลูกก็พากันตกใจเมื่อนักเลงทั้งสองคนเดินย่างสามขุมเข้ามา พุดมาลัยประคองพามารดาให้วิ่งหนีแต่ก็ไม่พ้นมือแกร่งที่กระชากข้อศอกมารดาไป
“ไม่น่ะ อย่าทำแม่ฉันนะ”
แล้วพวกมันก็หยุดการกระทำ เมื่อคาร์เตอร์ใช้มือแข็งแรงดึงมือของหนึ่งในสองคนที่จับข้อศอกมารดาเธอไว้ คาร์เตอร์บิดข้อมืออีกฝ่ายอย่างคนรู้วิธีทำให้พวกมันร้องลั่นราวกับตัวอะไรถูกเชือด โดยที่เจ้านายของเขาไม่ต้องออกแรงเลยแค่เพียงใช้สายตาคมกริบที่เต็มไปด้วยโทสะจ้องมองพวกมันอย่างดูแคลนราวกับเป็นเชื้อโรค
“คุณน้าคนนี้เป็นหนี้พวกแกเท่าไร” เฟอนันเดสฟังภาษาไทยได้นิดหน่อยจึงเข้าใจเรื่องทั้งหมดไม่ยากแต่คนที่ไม่เข้าใจคือนักเลงสองคนที่ฟังเฟอนันเดสไม่ออก พุดมาลัยเห็นดังนั้นเลยบอกกับเขาแทน
“แม่ฉันเป็นหนี้บ่อนสองแสนค่ะ”
“งั้นคุณบอกเขาว่าผมจะจ่ายเงินสดให้แทน ถ้าเป็นเช็คพวกมันก็คงไม่เชื่อ”
“คุณมีเงินสดติดตัวถึงสองแสนเชียวหรือคะ”
เฟอนันเดสยกยิ้มเขาไม่ได้พูดว่าเขามีมากกว่านั้นอีก “คุณบอกพวกมันตามที่ผมบอกเถอะ”
พอพวกมันฟังในสิ่งที่เฟอนันเดสต้องการจะสื่อสารผ่านพุดมาลัยก็พยักหน้าแล้วฉีกยิ้มกว้างเป็นอันว่าพวกมันจะกลับไปแบบไม่โดนเจ้านายกระทืบ
“แหม น้องสาวมีป๋าเลี้ยงก็ไม่บอก ถ้าอย่างนั้นก็รีบจ่ายมาซะดีๆ” หนึ่งในสองคนนั้นยังปากดี เลยถูกคาร์เตอร์ซัดเข้าข้างแก้มหนึ่งหมัดจนล้มโครมกระแทกพื้น
เพื่อนที่มาด้วยรีบเข้าไปประคอง มองร่างยักษ์ของคาร์เตอร์แล้วอยากเอาคืนแทนเพื่อนแต่ก็กล้าๆกลัวๆไม่อยากมีเรื่องด้วยเพราะคาร์เตอร์ทำทีว่ากำลังจะชักบางอย่างออกมา มองจากชุดที่สวมใส่น่าจะเป็นบอดี้การ์ดมืออาชีพและเจ้านายของมันน่าจะรวยมาก ทางที่ดีได้เงินแล้วก็อย่าไปมีเรื่องด้วยดีกว่า
“คุณพุดมาลัยรีบเอาเงินให้มันไปดีกว่าครับ แม่ของคุณท่าทางเหมือนจะเป็นลม” คาร์เตอร์เดินไปหยิบเงินในรถมาแล้วยื่นให้เฟอนันเดสถือไว้
พุดมาลัยมองเงินในมือของเฟอนันเดส ไม่อยากรับความช่วยเหลือจากเขาแต่ชีวิตของมารดาก็สำคัญมากกว่า และความจริงอีกข้อคือเธอไม่มีปัญญาหาเงินสองแสนมาจ่ายให้ที่บ่อนภายในวันนี้ด้วยเรื่องจะเอาตัวไปขัดดอกไม่ได้อยู่ในหัวเธอแน่นอน พุดมาลัยมองอย่างลังเลจนเฟอนันเดสกระทุ้งเสียงเรียกสติ
“รีบรับไปสิ ไม่เห็นหน้าแม่เธอเหรอ หน้าซีดมาก”
พุดมาลัยหันไปเห็นว่าไม่มีสีเลือดอยู่บนใบหน้าของมารดาเลย ความเป็นห่วงมารดาผุดขึ้นมาจับใจ ไม่เหลือพื้นที่ให้ลังเลอีกต่อไป ชีวิตนี้เธอเหลือมารดาเพียงคนเดียวเท่านั้น แม้ให้ต้องแลกด้วยชีวิตเธอก็ยอมแลก ดังนั้นเงินในมือของเฟอนันเดสจึงมาอยู่ที่มือของพุดมาลัย
“รีบเอาไปให้พวกมันเถอะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าพวกนั้นเลย ไม่งั้นอดใจไม่ไหวคาร์เตอร์มันจะสั่งสอนอีก”
พุดมาลัยจึงรีบเดินไปโยนเงินใส่หน้าพวกมัน
“นังตัวแสบ เห็นหน้าเงียบๆ ดูเรียบร้อยที่ไหนได้มีคนเลี้ยงนี่หว่า” เสียแต่ว่ามันพูดเบาและพุดมาลัยไม่คิดจะแปลให้เฟอนันเดสฟัง
แต่ที่ไหนได้พอพุดมาลัยหันหลังกลับมาก็เห็นเฟอนันเดสยืนตาเขียวปัด แล้วซัดโครมจนนักเลงปากดีหลบไม่ทันทรุดลงไปกองที่พื้น เลือดสีแดงเข้มเฝื่อนเค็มไหลออกจากปาก ก่อนที่เฟอนันเดสจะหลุดมาดนักธุรกิจกลายเป็นมาเฟียจอมเถื่อนถอดเสื้อสูทออกแล้วเตะนักเลงโชคร้ายจนโชกเลือดคาร์เตอร์ก็เดินเข้ามาเพื่อบอกเป็นนัยว่าเขาจะจัดการเอง จนอีกคนที่เหลือสีหน้าช็อกสุดขีดพอตั้งสติได้ก็รีบยกมือไหว้เฟอนันเดสราวกับว่าเขาเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้วรีบประคองเพื่อนออกไปจากบ้านพุดมาลัย
“ปากดี ถึงฉันจะพูดภาษาไทยไม่เก่งนัก แต่ฟังพอเข้าใจ”
พุดมาลัยตาค้าง ไม่คิดว่าเขาจะเป็นเจ้านายสายโหด ตัวเธอเองก็เข้าโหมดตกใจ
“มองอะไรไปดูแม่เธอสิ แล้วรีบตามผมมาจะพาไปหาหมอ”
- Writer
