“ไม่มีอะไรหรอก ท่านอ๋องไม่ต้องสนใจเรื่องของข้าหรอกเจ้าค่ะ” หลินลี่ลี่เอ่ยออกมาเสียงเบา ท่านอ๋องผู้นี้ใส่ใจผู้อื่น และดูใจดี นางจึงรู้สึกสบายใจที่ได้คุยกับเขา แต่นางไม่รู้หรอกว่าการสนทนาของคนทั้งสองนั้น อยู่ในสายตาของหลี่ลู่เหออยู่ตลอดเวลา ยิ่งนางให้ความสนิทสนมกับน้องชายเขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเต็มไปด้วยความไม่พอใจเท่านั้น ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่พอใจได้มากขนาดนี้ และเขาก็ไม่ยอมเดินจากไป ยังทำตัวเหมือนเสือซุ่มที่แอบซุ่มมองชายาของตนเอง ที่กำลังเสวนากับชายอื่นอย่างมีความสุข และก็ดูเหมือนสองคนนั้นจะไม่แยกจากกันด้วยสิ นั่นยิ่งทำให้ความร้อนรุ่มแผ่ในใจของเขามากขึ้น
“ไม่ต้องสนใจได้อย่างไรเล่า ในเมื่อพระชายาแต่งเข้ามาในตระกูลของข้า เพราะฉะนั้นท่านก็คือญาติของข้า ท่านสามารถพูดบอกกับข้าได้ทุกเรื่อง เพราะข้ากับท่านพี่สนิทกันมาก ถ้ามีอะไรที่ทำให้ท่านอึดอัดใจ ท่านบอกข้าได้ ข้าจะได้นำความไปบอกท่านพี่ เผื่
