“ท่านเป็นถึงชายาอ๋อง ท่านกลับมาใส่ร้ายข้า ทั้งที่ยังไม่มีหลักฐานใดๆ ท่านคิดว่าท่านทำแบบนี้มันถูกต้องแล้วหรือ” หยางเฟิ่งพยายามควบคุมอารมณ์ ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยท่าทางที่ผ่อนคลายมาขึ้น ส่วนหลินลี่ลี่นั้นได้แต่ยิ้มเย็น แม้ว่านางทำท่าทางไม่รู้หนาวรู้ร้อน แต่ในแววตาของหยางเฟิ่งมีแวววาบไหวอย่างประหลาด ที่หลินลี่ลี่ยังสนทนากับหยางเฟิ่งอยู่นั้นก็เพราะว่านางต้องการหาจุดอ่อนของหยางเฟิ่งนั่นเอง
“ข้าไม่เคยใส่ร้ายใคร แต่หากว่าเจ้าไม่ได้ทำ เจ้าก็ไม่จำเป็นต้องร้อนตัว” หลินลี่ลี่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มหยัน
“แต่ที่ท่านกล่าวมาทั้งหมด เหมือนกับท่านกล่าวหาว่าข้าเป็นคนวางยาท่าน ด้วยยาพิษ แล้วข้าจะไปทำอย่างนั้นได้อย่างไร เรื่องวันนั้นข้าได้ยินว่าหมอหลวงใช้เข็มเงินตรวจหาพิษจากร่างของท่าน แต่ก็ไม่พบอะไรไม่ใช่หรือ แล้วท่านจะมากล่าวหาข้าลอยๆ ได้อย่างไร” หยางเฟิ่งเอ่ยออกมาด้วยท่าทางน่าสงสาร ท่าทางของนางเปลี่ยนไปมาก ด้ว
