หลังจากที่คิดได้ เฟยกุ้ยก็รีบวิ่งไปที่ประตูของจวนอ๋อง เพื่อที่จะไปซื้อยาที่ร้านขายยาเพื่อมารักษาคุณหนูของนาง แต่ทว่านางกลับไม่สามารถออกไปจากจวนอ๋องได้ เพราะทหารทุกคนได้รับคำสั่งจากท่านอ๋องแปดไม่ให้ปล่อยเฟยกุ้ยออกไป เพราะไม่ต้องการให้เรื่องนี้ไปถึงหูเสนาบดีหลิน ทำให้เฟยกุ้ยนั้นเจ็บปวดเป็นอย่างมาก เพราะนางไม่สามารถช่วยอะไรคุณหนูของนางได้เลย
เฟยกุ้ยเดินร้องไห้ไปเรื่อยๆ นางกำลังครุ่นคิดและไม่มองทาง เพราะดวงตาของนางเอ่อล้นไปด้วยม่านน้ำตา นั่นทำให้นางปะทะเข้ากับแผงอกกว้างขององครักษ์ผู้ห้าวหาญอย่างโจวซีห่าวที่เขาเดินตรวจภายในจวนอ๋องพอดี
“ข้าขอโทษท่านองครักษ์เจ้าค่ะ” เฟยกุ้ยเอ่ยออกมาด้วยน้ำตา
“เจ้าเป็นอะไรหรือ หรือว่านายของเจ้าอาการแย่ลง” โจวซีห่าวเห็นเฟยกุ้ยร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ด้วยความอ่อนโยนของเขา ทำให้เขาอดสงสารไม่ลงจริงๆ
“คุณหนูอาการแย่ลง เพราะไม่มียารักษา นอกจากท่านอ๋องจะไม่ให้ตามหมอแล้
