ตอนที่ 2 ไหนให้พี่ดูหน่อย
1212 Words
ดารารายลืมตาขึ้นมายามเช้า ทอดมองใบหน้าของชายหนุ่มที่นอนหลับสนิทข้างๆ กายเธอมองใบหน้าของเขาไม่เหมือนคนที่อายุสามสิบสามปี ขณะที่ที่เขาอายุได้สามสิบสองในปีนี้ แต่เขาดูเหมือนยังสามสิบปีเสียด้วยซ้ำ ส่วนเธอนั้นแต่อายุยี่สิบสามต่างกันตั้งสิบปี
ต่อไปนี้ฉันต้องเป็นภรรยาของเขา และต้องดูแลเขาจนนาทีสุดท้ายของชีวิต
เขาคือสามี และฉันต้องซื่อสัตย์ต่อเขา
ดารารายลุกขึ้นจากเตียงมองตัวเองที่มีรอยบอบช้ำตามร่างกายแม้นกระทุ้งแกนกลางของตัวเอง
"มีเด็กติดบ้านก็ดี ไว้คลายเหงา"
น้ำตาที่อยู่ก้นบึ้งของหัวใจไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว
ผกาพันธุ์ มารดาของภาคินมาคุยกับเธอที่โชฟา ส่วนเธอนั่งอยู่โซฟาเล็กข้างๆ โซฟาใหญ่ที่ผกาพันธุ์นั่งอยู่ในขณะนี้ คำถามแรกที่ทำให้หน้าเธอแดงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว
"เมื่อคืนเป็นอย่างไงบ้างลูกสาว"
"ก็อย่างที่คุณแม่คิดละคะ" ดารารายตอบด้วยความเขินอาย
"ว่าแล้ว คินมันไวไฟจริงๆ " ผกาพันธุ์พูดอย่างมีความสุข แต่ต่างกับหญิงสาวสีหน้าหมองเศร้าอย่างเห็นได้ชัดจน ผกาพันธุ์ต้องเปลี่ยนเรื่องคุย
"พี่คินไปทำงานแล้วเหรอ"
"น่าจะไปทำงานแล้วค่ะ แต่ได้ยินว่าพี่คิดไปหาผู้หญิงคนหนึ่ง" ดารารายสีหน้าหนักใจ
เมื่อเช้าเขาได้คุยกับเลขาว่า คุณน้ำหวานมาหา เขารีบไปทันที เธอจึงคิดว่าเป็นคนที่เคยคบกับเขา
"ใคร...อีนังน้ำหวานล่ะสิ" ผกาพันธ์ุพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์ฉุนเฉียว
"ค่ะ" ดารารายตอบตามความจริง
น้ำหวานที่พูดถึงคืออดีตแฟนเก่า ที่ภาคินคิดจะแต่งงานด้วย แต่เธอกลับไปแต่งงานสายฟ้าแลบกับลูกรัฐมนตรีผู้ทรงอำนาจในขณะนี้ ทำให้ภาคินกินไม่ได้นอนไม่หลับเป็นเดือนๆ หลังจากนั้นเขาก็เปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่น จนกระทั่งผกาพันธ์ุบังคับให้แต่งงานกับดาราราย
"ปล่อยให้พี่คินออกไปทำไม" ผกาพันธุ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
"ดาวมีสิทธิ์ที่จะรั้งพี่คินเหรอคะ"
"สิทธิ์ของความเป็นเมียไงลูก ภาคินกลับมาเมื่อไหร่แม่จะว่าให้" ผกาพันธุ์พูดดุดัน จนหญิงสาวจับมือเธอไว้ เธอจึงหันมา
"คุณแม่คะ อย่าดุพี่คินเลยนะคะ แค่เรื่องงานพี่คินก็เหนื่อยแล้วค่ะ" ดารารายพูดช้าๆ ให้เธอใจเย็น
"แม่จะหาลูกสะใภ้ที่น่ารัก และดีแบบนี้ได้จากไหนอีก แม่ฝากดูแลพี่คินด้วยนะ" ผกาพันธ์ุมองลูกสะใภ้ของเธอด้วยความรัก ใช้มือของเธอวางบนมือหญิงสาว
ดารารายยิ้มให้เธอสบายใจ
"ค่ะ ดาวสัญญาจะดูแลพี่คินให้ดีที่สุดค่ะ"
"แม่ขอบใจหนูดาวมากนะ"
ภาคินกลับมาที่บ้านเกือบหกโมง วันนี้มีประชุมจนเย็น และรีบตรงดิ่งกลับบ้าน เขาไม่เคยมีนิสัยกลับบ้านเร็วขนาดนี้ ส่วนมากหลังจากทำงานก็ไปนั่งบาร์เพื่อคลายเครียด เพื่อลืมเรื่องราวระหว่างเขากับน้ำหวานที่รักกันมาเกือบสองปี รักจนกระทั่งอยากจะแต่งงานและสร้างครอบครัวอยู่ด้วยกัน แต่เธอหนีไปแต่งงานกับชายอื่น ทำให้เขาเจ็บปวดใจยิ่งนัก เมื่อเช้าเลขาโทรเข้ามาตอนแปดโมงกว่าๆ ว่า น้ำหวานมาหาเขาที่ออฟฟิศ พอเขาไปถึงที่นั่น
"ทำไมต้องมาหาผม" ภาคินพูดเสียงเรียบเฉย
"หวานก็มารำลึกความหลังกับคุณไงคะ เรายังรักกันอยู่ไม่ใช่เหรอคะ" น้ำหวานตรงดิ่งไปหาเขาหมายจะสวมกอด
"อย่าคุณแต่งงานแล้ว ผมก็แต่งงานแล้วเช่นกัน" เขาเอามือเธอออกจากตัวเอง
"น้ำหวานเลิกกันคุณรุจแล้ว" น้ำหวานพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์เสีย
"ผมมีภรรยาแล้ว" เขาจับมือสองข้างของเธอไว้
"มันดี ลีลาเด็ดเท่าน้ำหวานเหรอคะ คุณถึงพูดถึงแต่มัน" น้ำหวานพูดด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
"ให้เกียรติภรรยาผมด้วย เธอเป็นภรรยาของผม ส่วนคุณมันคืออดีตไปแล้ว" เขาพูดอย่างหนักแน่น
"ได้มันแค่คืนเดียว หลงใหลมันขนาดนั้นเลยเหรอ"
"คุณออกไปเถอะ ผมจะต้องทำงาน" ภาคินปล่อยมือเธอและเดินไปยังโต๊ะทำงานทันที
น้ำหวานมองด้วยความแค้นกรีดดังๆ ภายในใจเพื่อรักษาภาพลักษณ์ของเธอไว้ไม่ให้ใครได้ยิน
ดารารายยืนใส่วุ้นมะพร้าวลงแป้นพิมพ์ขนาดกลางทีละอัน แต่ต้องตกใจเมื่อมีแขนของชายหนุ่มโอบกอดเธอจากข้างหลัง เธอหันหน้ากลับไปมองเขาที่กำลังจูบประทับที่ไหล่
"ชื่นใจจัง" ภาคินพูดเบาๆ และหอมแก้มเธอ
ดารารายมองซ้ายขวาคือ ดา ซึ่งเป็นสาวใช้ตึกใหญ่จะมาเห็น ส่วนตึกเล็กผกาพันธุ์ขอไปอยู่ไม่อยากรบกวนเขาและเธอ
"ปล่อยดาวก่อนค่ะ" หญิงสาวจับมือทั้งสองข้างออกจากอ้อมกอด เอาแป้นพิมพ์ที่ใส่วุ้นเข้าตู้เย็น
"ดาว" ภาคินเรียกเธอ เธอจึงหันกลับมา
"ว่าไงคะ"
"เปล่าพี่คิดถึง" ภาคินยิ้มให้เธอ หญิงสาวไม่พูดอะไรแต่เก็บอาการน้อยใจไว้ที่เขาไม่ถามเรื่องเมื่อคืน เธอเห็นเขาเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหาร
"เมื่อคืนดาวร้องไห้ทำไมครับ"
คำถามนี้ละที่เธอต้องการจากเขา ถือว่าเขายังห่วงใยอยู่
"ดาวแค่เจ็บ" ดารารายพูดตามตรง ไม่ได้เจ็บเพียงร่างกาย แต่มันเจ็บที่ใจ
"ไหนให้พี่ดูหน่อย" ชายหนุ่มเดินมาหาเธอ มาลูบตามตัวเธอ หญิงสาวเอามือเขาออกทันที และเปลี่ยนเรื่องคุย
"พี่คินกินอะไรมาหรือยังค่ะ"
"ยังเลย" ชายหนุ่มลูบท้องให้เธอดู หญิงสาวยิ้มและเดินไปยังหม้อ ชายหนุ่มเดินตามเธอไป
"แกงเขียวหวานปลากรายค่ะ ดาวทำให้พี่คินกิน เมื่อตอนเย็น" หญิงสาวยิ้มให้เขา
"รู้ได้ไงว่าอาหารที่พี่ชอบที่สุด คือ แกงเขียวหวาน" ภาคินยิ้มอย่างมีความสุข ไม่คิดเลยว่าเธอจะเก็บรายละเอียดเรื่องของตัวเองเล็กๆ น้อยๆ เช่นนี้
"คุณแม่บอกค่ะ" หญิงสาวปิดเตาเพราะมันเดือดแล้วตักใส่ถ้วยที่อยู่ตรงที่วางจานและถ้วย
"มาพี่ถือเอง" ชายหนุ่มอาสาถือถ้วยเดินไปยังโต๊ะอาหาร ดารารายตักข้าวร้อนๆ จากหม้อหุงข้าวให้เขา มาวางที่โต๊ะ
"ไม่ต้องพี่ทำเอง ดาวไปรอพี่บนห้องก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะตามขึ้นไป" ภาคินเริ่มตักอาหารเข้าปาก หญิงสาวเดินออกไป แต่ต้องหยุดเพราะเสียงของเขา
"ดาวครับ ทำไมแกงเขียวหวานอร่อยจังเลย พี่ไม่เคยกินแกงเขียวหวานอะไรเท่านี้มาก่อนเลย" ชายหนุ่มยิ้มให้เธอ เธอหันมามองเขาที่กินต่อ และถอนหายใจ วันหน้าจะเป็นอย่างไงต่อไปถ้าเขายังไม่เลิกยุ่งกับน้ำหวาน
- Writer
