ฉันนั่งมองพี่ทีเช็ดน้ำตาสักพัก ก็แอบสงสารเขานะ แต่ให้ทำยังไง เมื่อก่อนเขาทำอะไรเขาก็ไม่เคยนึกคนอื่นเหมือนกัน ไม่เคยนึกว่าใครจะเสียใจ ไม่เคยนึกว่าใครจะทรมาน ถือว่าชดใช้กรรมที่ตัวเองก่อแล้วกัน
“หวานเชื่อ ว่าพี่ทำได้ ถ้าพี่พยายาม สู้ ๆ ค่ะ” ฉันยิ้มให้เขา เขาได้แต่พยักหน้าตอบ
ส่วนฉันเอง... สถานะฉันกับหมอนายเรื่อย ๆ ฉันไม่ได้คบกับเขา ไม่ได้จีบเขา ฉันไม่อยากบุ่มบ่ามเหมือนที่เคยทำ แค่ตอนนี้เขาเป็นคนเดียวที่ฉันอยู่ด้วยแล้วสบายใจที่สุด เอาจริง ๆ แค่นี้ก็พอแล้ว คนรอบข้างดีทุกอย่างโอเค เพื่อนน่ารักบางทีผัว เอ้ย... แฟน ก็ไม่จำเป็นหรอก ถูกมั้ย?
“พี่คะ ยังไงขอข้าวผัดปูใส่กล่องหนึ่งกล่องค่ะ” ฉันหันไปสั่งข้าวผัดปูกลับบ้านกับพนักงาน
พี่ทีขมวดคิ้วใส่ฉัน
“ไม่อิ่มเหรอหวาน กินเยอะแล้วนิ”
“เปล่า หวานจะซื้อไปฝากหมอ เขาคิวผ่าตัดยาว คงหิวน่าดู” พี่ทีดูตกใจเล็กน้อย แต่ก็ฝืนยิ้มออกมา
เรานั่งเงียบรอข้าวผัดปูกั
