“หวาน หวานพูดอะไร?” พี่ทีหันมามองฉัน ก่อนจะปล่อยคอเสื้อหมอนายออกช้า ๆ
“อย่ายุ่งกับแฟนหวานค่ะ” ฉันกำหมัดแน่น เมย์ขยับเข้ามาร้องไห้ข้างฉันอีกแล้ว เมย์ดูกลัวและตกใจ
“หวาน... ไม่เอาแบบนี้สิ พี่ทำเพื่อหวานอยู่นะ” ฉันปวดหัวตุบ ๆ หมอนายจับมือฉันแน่น และบีบอยู่เป็นระยะ
“พี่ไม่มีสติแล้วพี่ที ไม่รักเมย์ก็รักลูกบ้างเถอะ”
เมย์ร้องไห้หนักมาก ฉันได้แต่แตะบ่าเบา ๆ ปลอบใจ
“ก็รักหวาน แค่มันเสี่ยงไม่กี่เปอร์เซ็นต์เองไม่ใช่เหรอ” ไม่กี่เปอร์เซ็นต์มันเสี่ยงไหมละ
“พี่ทีหวานยังอยากให้พี่เป็นพี่ชายหวานนะ ขอร้องตั้งสติก่อนได้ไหม”
ฉันพยายามข่มอารมณ์ และเตือนสติพี่ทีอีกครั้ง
“หวาน แต่ละวันพี่ทรมานแค่ไหนที่ไม่มีหวาน หวานให้พี่ทนได้ยังไง ไม่มีอะไรทำให้พี่ดีขึ้นเลย เพื่อน เหล้า มันมีแต่หวานเท่านั้น พี่เลยต้องทำไงหวาน”
ฉันหลับตาปี๋ ปวดหัวมาก อยากจะกรี๊ดดัง ๆ อยากจะโวยให้บ้านแตก
“ถ้าพี่ทีทำแบบนี้ หวานก็จะหาย
