เช้าวันต่อมา…
ฉันนั่งอยู่บนรถกับพี่กองทัพ ความรู้สึกหงุดหงิดในตัวฉันพุ่งขึ้นสูงสุดในขณะนี้
เรื่องมันเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนที่ฉันกับพี่กองทัพเดินลงมาจากคอนโดเพื่อไปที่รถ ตอนนั้นเอง… ดันมีใครก็ไม่รู้ถือขนมนมเนยมาส่งให้เขา แล้วผู้หญิงคนนั้น… หน้าตาดีชะมัด! ใบหน้าคมสวย ตาคมคาย แถมยังยิ้มหวานใส่พี่กองทัพอีกต่างหาก
ฉันกัดริมฝีปากแน่น พยายามเก็บความรู้สึกไม่พอใจไม่ให้มันปะทุออกมา แต่หัวใจมันเต้นแรงผิดปกติเมื่อเห็นเขาหันมายิ้มรับด้วยท่าทีสุภาพ
“เฮ้อ… ทำไมต้องมีเรื่องแบบนี้ด้วยนะ” ฉันคิดในใจ พลางหันไปมองนอกหน้าต่างรถเพื่อหาทางระบายความหงุดหงิด
พี่กองทัพไม่พูดอะไร เพียงแต่ขับรถไปเรื่อย ๆ อย่างใจเย็น ท่าทีเรียบเฉยของเขา ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนหยอกเล่น เฮ้อ… ก็คนมันหวงนี่นา!
พอเขาขับรถมาส่งฉันที่มหาลัย ฉันก็ยังนั่งอยู่กับที่ ไม่ยอมลงจากรถไปสักที
ไม่ใช่อะไรหรอก… คนมันหงุดหงิดอ่ะ
ทีกั
