หลังจากที่ฉันกับเพื่อน ๆ กินข้าวเสร็จ วันนี้เป็นหนึ่งในวันที่โชคดี เพราะไม่มีเรียนต่อในช่วงบ่าย ซึ่งนั่นก็หมายความว่าพวกเราทุกคนว่างกันยาว ๆ
ส่วนฉัน… วางแผนไว้เรียบร้อยแล้วว่าจะกลับบ้านไปนอนพักเอาแรงสักหน่อย เพราะเมื่อคืนเผลอหลับในห้องพี่กองทัพขณะช่วยกันทำรายงาน กว่าจะสะดุ้งตื่นกลับมานอนที่ห้องตัวเองก็เกือบเช้าเข้าไปแล้ว
ดังนั้นบ่ายนี้ไม่ขออะไรเยอะ แค่ขอได้นอนยาว ๆ ก็นับว่าเป็นความสุขที่สุดแล้วล่ะ
แต่ใครจะรู้ล่ะ ว่าแผนการกลับบ้านไปนอนพักยาว ๆ ของฉันจะพังไม่เป็นท่า… และสาเหตุของเรื่องทั้งหมดก็เพราะ “เขา” คนเดียว
หลังจากที่ฉันกับเพื่อน ๆ กินข้าวเสร็จ ต่างคนก็ต่างแยกย้าย บ้างกลับบ้าน บ้างไปเดินห้าง ส่วนฉันก็ตั้งใจจะแยกตัวกลับไปพักผ่อนเงียบ ๆ ที่ห้อง
ฉันอุตส่าห์เดินเลี่ยงออกมาจากกลุ่มเพื่อนเรียบร้อยแล้วนะ… แต่ใครจะไปคิดล่ะว่าจะมาเจอกับพี่กองทัพยืนอยู่ตรงหน้า ราวกับว่ากำลังดักรอฉันอยู่ยังไ
