แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ่านกระจกหน้าต่างรถ รังสีกระทบผิวกายเบา ๆ ทำให้บรรยากาศภายในรถอบอุ่นขึ้นอย่างนุ่มนวล
เสียงเพลงเบา ๆ คลอเคล้าไปกับเสียงเครื่องยนต์ที่ทำงานอย่างสม่ำเสมอ
พี่กองทัพนั่งขับรถด้วยท่าทีสงบ มือข้างหนึ่งจับพวงมาลัยมั่นคง ส่วนอีกข้างวางนิ่งบนที่พักแขนใกล้ ๆ ตัวฉัน
ฉันนั่งข้างเขา รู้สึกถึงความใกล้ชิดที่ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเพิ่มเติม
ในขณะที่รถเคลื่อนตัวไปตามถนนสายเดิม มือหนาของเขาค่อย ๆ เอื้อมมาวางบนต้นขาของฉันอย่างแผ่วเบา
สัมผัสนั้นทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหันไปสบตาเขาด้วยความรู้สึกเขินอาย
แต่เขากลับส่งยิ้มมุมปากอย่างใจเย็น ราวกับมั่นใจว่าเขากำลังมีอำนาจเหนือหัวใจของฉันอยู่
ฉันพยายามเบี่ยงหน้ามองออกไปนอกรถ หวังจะหลบซ่อนแก้มที่ร้อนผ่าวจากความรู้สึกที่ไม่อาจบอกเป็นคำพูด
หัวใจเต้นแรงเหมือนจะทะลุออกมานอกอก ทำให้รู้สึกทั้งตื่นเต้นและกังวลในเวลาเดียวกัน
เสียงลมหายใจของเขาที
