แต่เชื่อไหม… แค่พี่กองทัพเอื้อมมือมาจับแขนฉันเบา ๆ ไอตัวไม่รักดีของฉันมันกลับไม่ยอมอยู่เฉย ดันปล่อยให้แรงดึงของเขาพาเข้าไปใกล้มากเกินไป จนกระทั่ง
ริมฝีปากของฉัน… ไปชนเข้ากับริมฝีปากของเขาเข้าเต็ม ๆ!
หัวใจฉันเต้นโครมครามเหมือนกลองรัวในอก สมองแทบจะหยุดประมวลผลในเสี้ยววินาทีนั้น เสียงหนังในโรงเงียบหายไป เหลือเพียงเสียงลมหายใจของเราใกล้กันอย่างน่าประหลาด
ฉันเบิกตากว้าง รีบผละออกด้วยความตกใจ “เหี้ย…เหี้ยแล้ว! ฉะ…ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ!” เสียงสั่นจนแทบฟังไม่ออก
ในความมืดสลัว มุมปากของเขากลับกระตุกขึ้นนิด ๆ ราวกับกำลังขำบางอย่าง ดวงตาคมกริบสบมองฉันนิ่ง ๆ แต่ในแววตากลับมีอะไรบางอย่างที่ทำให้หัวใจฉันเต้นแรงยิ่งกว่าเดิม
ฉันยังไม่ทันตั้งตัวดีด้วยซ้ำ พี่กองทัพกลับกระชากแขนฉันกลับเข้าไปอีกครั้ง แรงดึงมั่นคงและรวดเร็วจนหัวใจฉันแทบหล่นไปอยู่ตาตุ่ม
ก่อนที่ฉันจะเอ่ยถามหรือขัดขืน ริมฝีปากอุ่นของเขาก็ทาบลงม
