เหล่าขุนนางที่เห็นฮ่องเต้มีอาการเช่นนี้ต่างก็ตกใจกันเป็นอย่างมาก มหาเสนารีบเข้าไปดูทันที
" ฝ่าบาทเป็นอะไรไปพะยะค่ะ เหตุใดฝ่าบาทถึงเป็นเช่นนี้ "
มหาเสนาทำทีเป็นห่วงฮ่องเต้ทั้งที่ในใจก็อดนึกสมน้ำหน้าไม่ได้ ในขณะที่ทุกคนกำลังเป็นห่วงและกังวลกับอาการของฮ่องเต้อยู่นั้น ด้านหลังเหล่าองครักษ์ก็ถูกสังหารไปที่ละคน
" มีมือสังหาร อารักษ์ขาฮ่องเต้ "
เสียงทหารองครักษ์ตะโกนบอกก่อนที่จะถูกสังหารไปเช่นกัน ด้วยกำลังที่น้อยกว่า จึงทำให้ทุกคนต้องจนมุม ร่วมถึงฟานอวี้ด้วย
" ไม่คิดว่าพวกเจ้าจะพลาดเช่นนี้สินะ ใครล่ะที่จะช่วยพวกเจ้าจากเงื้อมมือข้า "
" นี่เจ้าคิดก่อกบฏหรือมหาเสนา "
เสนาขวาเอ่ยขึ้นทันที เสนาซ้ายจึงหัวเราะออกมา
" หากไม่ก่อกบฏจะสังหารผู้คนทำไมละท่านเสนาขวา "
" นี่เจ้าก็เป็นไปด้วยหรือเสนาซ้าย เจ้าชั่งชั่วเหลือเกิน "
เสนาซ้ายเดินไปใช้กระบี่แทงที่แขนของคนที่ด่าท่อตน
" ฝ่าบาทเป็นอย่างไรบ้
