" เป็นฮูหยินหรือเจ้าค่ะ หมายความว่ายังไง "
" ฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งให้พี่รับราชการ เป็นหมอที่มียศเท่ากับหมอหลวงน่ะ แต่คงต้องออกศึกรักษาผู้ที่บาดเจ็บในสงคราม เพื่อเป็นกองหนุนให้กับกองทัพ และเป็นที่ปรึกษาให้กับท่านแม่ทัพด้วย "
" ถ้าเช่นนั้นทุกคราที่มีศึกท่านก็ต้องไปด้วยใช่หรือไม่เจ้าค่ะ "
" เป็นเช่นนั้น เช่นนี้แล้วเจ้าจะยอมเป็นฮูหยินให้พี่หรือไม่ "
" เป็นฮูหยินของคุณชาย ท่านก็ต้องมีอนุอีกหลายคนสิน่ะเจ้าค่ะ "
ว่านชิงนึกถึงตรงนี้ก็ทำให้ใจหล่น จื่อยวนจึงยิ้มเอ็นดูทันที ภายในใจก็คิดได้ว่าหากคนตัวเล็กไม่มีใจกับตนคงจะไม่เอ่ยเช่นนี้เป็นแน่
" พี่ไม่จำเป็นต้องรับอนุเข้ามาเพื่อให้สกุลอยู่รอดหรอกนะ ท่านพ่อของพี่ก็ยังมีแค่ท่านแม่ไม่เห็นจำเป็นจะต้องแต่งอนุเข้ามาเลย "
ว่านชิงยิ้มออกมาทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น จื่อยวนบีบจมูกของคนตัวเล็กก่อนที่จะเอ่ยออกไป
" กลับเรือนเถอะ ดึกมากแล้ว แต่ก่อนไป พี่ขอจูบเจ้
