เสียงสะอื้นยังติดปลายลมหายใจเมื่อเฟยรู้สึกถึงแรงโอบจากใครบางคน วินาทีที่อบอุ่นอย่างไม่ทันตั้งตัว
ร่างบางสะดุ้งเฮือก ใจเต้นผิดจังหวะก่อนจะเงยหน้าขึ้นช้าๆ แล้วเห็นว่าเป็นเขา...รวิน
ดวงตาสีอ่อนเบิกขึ้นเล็กน้อย ร่างบางพลันตึงเกร็งผลักอกเขาออกอย่างแรง
"อย่าทำแบบนี้!" เสียงเธอสั่นเทา แววตาของเธอกลับมานิ่งสนิทราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อนหน้านี้
ราวกับน้ำตาที่ไหลและหัวใจที่เกือบแตกสลายนั้น...เป็นเพียง บทในซีรีส์เท่านั้น
"ฉันโอเคแล้ว ขอบคุณค่ะ" เธอพูดเรียบๆ กับทีมงานที่ยังยืนจ้อง
แต่ยังไม่ทันได้หมุนตัวเดินออกไป ร่างกายกลับโงนเงน ขาไร้แรงชั่วขณะเหมือนโลกรอบตัวหมุนเบาๆ
รวินขยับตัวไวก้าวเข้ามาหมายจะประคองเธอ
“ไม่ต้อง!”
เสียงคมชัดของใครบางคนแทรกขึ้นทันที
แพรพลอยก้าวพรวดเข้ามาเร็วอย่างไม่ทันให้ตั้งตัวแทรกกลางระหว่างทั้งสองคน แขนโอบเพื่อนสนิทเอาไว้แน่นในวินาทีที่ร่างจะทรุดลง
"เธอแค่อ่อนแรงนิด
