“แหม พ่อพระจริงๆ นะคะ รับเป็นพ่อแต่ไม่แต่งงานด้วย คุณเอาแต่ลูกไม่เอาแม่สินะ”
ไปรญาแค่นยิ้มขื่น ดวงตาแสบไปหมด แต่ฝืนกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลจนตาแดงก่ำ เธอจะไม่ยอมร้องไห้ให้เขาสมเพชเวทนาเด็ดขาด มือน้อยโอบรอบลำตัวไว้แน่นอย่างหวงแหนสิ่งล้ำค่าในท้องของตน
“สงสัยตอนตกลงมาสมองจะกระทบกระเทือน เลยเพ้อเจ้อมากมายแบบนี้ นอนเถอะ เดี๋ยวฉันจะออกไปหาอะไรกินสักหน่อย”
เอนริโก้หันกลับมามองหน้าหญิงสาว ถอนหายใจยาวเหยียด เขาไม่อยากคุยกับเธอเรื่องเฟอร์นันโดในตอนที่สภาพจิตใจและร่างกายของเธอยังไม่พร้อม
“ฉันเหนื่อย ฉันอยากพัก คุณจะไปไหนก็ไปเถอะ”
ไปรญาบอกเขาเสียงแผ่ว เธอรู้สึกเวียนศีรษะขึ้นมา หมดแรงจะต่อปากต่อคำกับคนไร้หัวใจแบบเขา
“ไปนอนเถอะ”
เอนริโก้หยิบผ้าห่มมาคลุมให้ แล้วเดินออกไปเง
