“หลานเขยหล่อจังนะแม่เอม นี่น่ะเหรอเขยเศรษฐีเมืองกรุงที่เขาลือกัน” คุณนายเจ้าของตลาดเอ่ยถามน้าเอม
“ใช่จ้า สามีของยัยชา แต่ไม่ใช่เศรษฐีอะไรนะจ้ะ คนธรรมดานี่แหละจ้ะ”
น้าเอมแบ่งรับแบ่งสู้เพราะกลัวคนแถวนั้นจะหมั่นไส้เอา
“หล่อมากเลยนะนั่น หน้าเนียนผิวดี รูปหล่ออย่าบอกใคร เจ๊ก็อยากได้เป็นลูกเขยบ้าง”
“แล้วที่เขาลือกันว่าเธอได้สินสอดเป็นร้อยล้านจริงไหมแม่เอม”
เจ๊เจ้าของแผงผลไม้เอ่ยถามตรง ๆ ขณะที่ทั้งสามกำลังมองหนุ่มหล่อไฮโซยืนคุมคนงานขนผลไม้ลงจากท้ายรถกระบะ
“ไม่จริงจ้ะ แต่ก็สมน้ำสมเนื้อหลานคุณ”
ก็มันไม่จริงเพราะจริง ๆ ได้มาเกือบสองร้อยล้านยังไม่รวมที่ดินที่ชายหนุ่มกว๊านซื้อให้อีก
“แต่ก็คงไม่รวยเท่าหลานเขยป้าทองสุกหรอก รายนั้นเป็นเจ้าของร้านทอง” เจ๊เจ้าของเขียงหมูเอ่ยขึ้น
น้าเอมที่ได้ยินคนเกทับหลานเขยก็ชักทนไม่ไหว
“จ้ะ ดีใจกับเขาเนอะ เออนี่เจ๊ ที่ดิินแถวนายายจันทร์น่ะจะขายไหม”
“ขายสิ ยายจ
