“มึงดูอะไรวะ เห็นจ้องหน้าจอตั้งนานสองนาน” วีวิทย์เอ่ยก่อนจะชะโงกหน้ามามองหน้าจอโทรศัพท์ของน้องรหัส คุณรีบดึงโทรศัพท์หนีก่อนจะถลึงตาใส่ วีวิทย์ที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มกริ่มราวกับรู้ว่าชายหนุ่มกำลังทำอะไร
หลังดึงความสนใจจากน้องรหัสมาได้แล้ว ฮอนก็เอ่ยออกมาท่ามกลางกลุ่มนักศึกษาผู้ชายหน้าตาดีที่นั่งอยู่ในห้องพักนักศึกษา
“มีใครจะรับคำท้า ดาวคณะอักษร สาวลูกครึ่ง สวยมาก”
“เอาป่ะ มีใครจะรับคำท้าไหม”
“พี่ลง” วีวิทย์เอ่ยเรียบๆ ก่อนจะหันไปหาน้องรหัสที่แม้จะเลิกมองหน้าจอแต่ก็ยังนั่งใจลอยไม่พูดไม่จา ปกติก็ไม่ค่อยพูดอยู่แล้วแต่นี่มันชักผิดปกติ
“คุณด้วย” วีวิทย์ตอบแทนน้องรัก
“ไม่เอา”
“อย่างงี้กูก็ไม่มีคู่แข่งสิ”
“น้อยๆ หน่อยพี่วิทย์ ผมล่ะครับ ฮอนคนนี้ล่ะครับ ผมก็หล่อ รวย _วยใหญ่ ไม่แพ้กันนะครับ”
วีวิทย์ยิ้มกริ่มอย่างเอ็นดูเด็กหนุ่มหน้าตี๋
“อยากเสียเงินก็ตามใจ” พี่วิทย์พูดขำๆ “ไม่รับเงินผ่อนนะ”
“โหห
