บทที่ 1 ต้อนรับน้องรหัส
1956 Words
“สายรหัสแกโคตรงี่เง่า มันจำเป็นเหรอ ไอ้ที่ต้องไปดื่มเหล้าพิสูจน์สายอะไรนั่น” เสียงใสๆ ของใครบางคนลอดผ่านสาย
คู่สนทนารีบยกโทรศัพท์ออกห่างจากหูเมื่อถูกเพื่อนรักเทศนา เธอรอจนเสียงเงียบลงก่อนเอากลับมาแนบหูอีกครั้ง
“นะชา ไปเป็นเพื่อนดาวหน่อยนะ ขอร้อง” หญิงสาวผมสั้นประบ่า ตาเฉี่ยว ทรงอาหมวย อ้อนวอนปลายสาย
“ถ้ามันยากนัก แกก็ไม่ต้องไป แกล้งป่วยเหมือนวันนี้ที่แกโดดเรียนนั่นแหละ”
“แต่ว่านี่มันสำคัญมากนะ”
“จะมีอะไรสำคัญไปกว่าการเรียนอีก”
“ชา แกไม่เข้าใจ”
“พ่อแกส่งไปเรียนวิศวะ ไม่ได้ส่งไปรับน้อง”
“มันเป็นส่วนหนึ่งไง ไม่งั้นชีวิตไม่สงบสุขแน่ นะชา ฉันจะร้องแล้วนะ”
“ละแกไม่ไปคนเดียว”
“แกจะยอมให้ฉันไปคนเดียวจริง ๆ เหรอ”
“เออ ให้มันได้อย่างแบบนี้”
ปลายสายถอนหายใจก่อนจะเงียบไป
“เจอกันตรงทางลงบีทีเอสนะ เดี๋ยวเดินเข้าไปในร้านพร้อมกัน เอ่อน้ำชา แกช่วยแต่งตัวดี ๆมาด้วยนะ”
ดาวย้ำกับคนปลายสาย เธอรู้ว่าเพื่อนรักเป็นคนมีสไตล์แต่ว่าสไตล์ที่เธอมี...มันดูไม่ค่อยเป็นที่นิยมสักเท่าไหร่
“ดีดี? ปกติไม่ดีเหรอ”
“ดีจ้า แต่วันนี้ให้ดีกว่าทุกวันไง เจอกัน ๆ”
ดาวกดวางสายแล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแต่งตัวสำหรับปาร์ตี้รับสายรหัสคืนนี้
..................................................
เด็กสาวตัวเล็กผิวขาว หน้าอาหมวยกำลังยืนรอใครบางคนที่บันไดทางขึ้นรถไฟฟ้า เธอยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูอย่างร้อนรนพลางชะเง้อมองหาใครบางคนก่อนที่รอยยิ้มกว้างจะปรากฏขึ้นเมื่อเห็นเด็กสาวร่างเล็กไล่เลี่ยกันกับเธอเดินลงบันไดมา
เด็กสาวคนนั้นมีผิวขาวซีดเหมือนคนไม่ค่อยได้เจอแดด หน้าตาจืดสนิทเพราะไร้ซึ่งเครื่องสำอางใด ๆ แถมยังสวมแว่นตาหนาเตอะ ผมยาวสีน้ำตาลของเธอถูกรวบเป็นหางม้าหลวม ๆ
“ขอบคุณน้าเพื่อนรัก”
สาวหมวยรีบเข้าไปคว้าแขนเพื่อนรัก
“ค่ะ ไปสิ”
สองเพื่อนซี้จูงมือกันเดินเข้าไปยังดงร้านเหล้าที่กำลังเปิดเพลงเสียงดัง พวกเธอเดินผ่านเหล่านักท่องราตรีที่บางคนยังอยู่ในชุดนักศึกษา
เมื่อพวกเธอเดินผ่านสายตาหลายคู่ก็หันมาจับจ้องแต่ทว่าไม่ใช่เพราะความชื่นชมในความสวยงามแต่ด้วยการแต่งกายของเด็กสาวผิวขาวซีดคนนั้นที่เหมือนกับว่าเธอใส่ชุดมาเพื่อนอนมากกว่ามาเที่ยว
“เขามองเพราะเราสวย...ใช่ไหมชา?” ดาวเอ่ยกับเพื่อนรัก
“….”
น้ำชารู้ดีว่ามันไม่ใช่….
สองเพื่อนรักเดินมาหยุดอยู่หน้าร้านที่มีลูกค้าเยอะที่สุด เสียงเพลงดังที่สุด ลูกค้าภายในนั้นเกือบแปดสิบเปอร์เซ็นต์ยังอยู่ในชุดนักศึกษา
ดาวชะเง้อมองหาใครบางคนในขณะที่น้ำชาก็มองสำรวจลูกค้าเหล่านั้นเพราะเธอไม่เข้าใจว่าพวกเขามาทำอะไรที่นี่ ไม่ง่วงกันหรือไงเพราะสำหรับเธอมันใกล้เวลาเข้านอนเต็มที
“ตรงนั้น ไปกันน้ำชา” ดาวโบกมือให้ใครบางคนก่อนจะดึงแขนน้ำชาเข้าไปในร้าน
“พี่ฮาย พี่วิทย์ สวัสดีค่ะ”
ดาวตะโกนทักทายหญิงสาวแสนสวย ตาเฉี่ยว ผมตรงยาวสลวยในชุดนักศึกษารัดรูปที่กำลังส่งยิ้มให้ทั้งสองอย่างเป็นมิตร
เมื่อได้เห็นหญิงสาวคนนั้นเต็มตาน้ำชาก็รู้สึกได้ว่าตนเองนั้นยังเด็กมากเมื่อเทียบกับเธอ
“สวัสดีจ้ะ ดาว แล้วก็….”
“น้ำชา เพื่อนสนิทดาวเอง”
เมื่อมีคนเอ่ยถึง…น้ำชาจึงฉีกยิ้มให้ก่อนจะเอ่ยทักทาย
“สวัสดีค่ะพี่ฮาย”
“จ้ะ มานั่งสิ”
น้ำชากับดาวเดินไปนั่งบนโซฟาตัวเดียวกัน จากนั้นดาวก็ส่งยิ้มให้พี่วีวิทย์ปู่รหัสสุดหล่อที่กำลังยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม หนุ่มรุ่นพี่วางแก้วลงบนโต๊ะก่อนจะเอ่ยทักทายทั้งสอง
“ว่าไง เป็นไงบ้าง”
“สบายดีค่ะ พวกพี่มากันนานแล้วเหรอ”
“สักพักแล้ว ดื่มอะไรหน่อยไหม” พี่วีวิทย์ หนุ่มหล่อหน้าคม คนที่น้ำชารู้ได้ในทันทีว่านี่คือสเป๊กของเพื่อนรักเอ่ยถาม...
“ค่ะ ขอน้ำอัดลมให้ดาวกับน้ำชาได้ไหมคะ”
“ฮึ” ฮาย พี่รหัสของดาวพ่นเสียงหัวเราะออกมา
“คงไม่ได้หรอกนะดาว สายเรา ดื่มของแบบนั้นไม่ได้หรอก”
“คือดาวดื่มไม่เป็น”
“ไม่เป็น ไม่เคยดื่มเลยเหรอ” พี่วิทย์เอ่ยถามก่อนจะจุดบุหรี่ที่คาบอยู่บนริมฝีปาก
“ใช่ค่ะ” ดาวตอบเสียงใส “แล้วพี่คุณล่ะคะ ไม่มาเหรอ”
“มาสิ แต่มันคงกำลังเอากับกิ๊กอยู่บนรถ เสร็จแล้วคงตามมา”
เมื่อดาวกับน้ำชาได้ยินอะไรแบบนั้นก็หันมองหน้ากันอย่างเลิกลัก ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้ยินคนพูดแบบนั้นราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ
น้ำชารีบส่งสายตาบอกเพื่อนรักเป็นความหมายว่า
‘เถื่อนมากว่ะ’
ดาวได้แต่ส่งยิ้มเจื่อนๆ ให้ ขณะที่วีวิทย์แค่ขำๆ กับปฏิกิริยาของทั้งสอง
พี่รหัสคนสวยของดาวไม่ได้ใจร้ายใจดำขนาดนั้น เธอยอมให้ทั้งสองสั่งน้ำอัดลมแต่โดยดีก่อนเริ่มซักประวัติน้องรหัสอย่างเป็นกันเอง
สาว ๆ นั่งคุยกันไปเรื่อย ๆ บรรยากาศในร้านไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด เพลงเพราะ ผู้คนดูสุภาพไม่ได้โหวกเหวกโวยวายเสียง
แต่ทว่าหลังจากนั้นไม่นานน้ำชาก็สังเกตเห็นว่าพวกผู้หญิงแถวนั้นดูตื่นเต้นแปลกๆ พวกเธอตีแขนกันเบาๆ บ้างก็เขย่าตัวเพื่อน แล้วก็พากันหันไปมองใครบางคนที่กำลังเดินเข้ามา น้ำชาเห็นพี่วีวิทย์ยิ้มเบา ๆ อย่างพอใจในขณะที่พี่ฮายนั้นทำหน้าหน่าย ๆ
ดาวที่เห็นแบบนั้นจึงรีบหันไปมองว่าใครมาก่อนที่เธอจะร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น
“พี่คุณมาแล้ว”
“พี่คุณทางนี้ค่ะ” ดาวโบกมือเรียกพี่คุณ ชายหนุ่มรูปหล่อที่ทำให้ผู้หญิงในร้านเสียอาการ
น้ำชามองตามไปด้วยความสงสัยก่อนจะเห็นผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อช็อปวิศวะเดินมาทางพวกเธอ ในสายตาของเธอชายหนุ่มก็ดูหล่อใช้ได้ทีเดียวถ้าใบหน้านั้นไม่เต็มไปด้วยความหยิ่งยโส
ชายหนุ่มเดินผ่านผู้หญิงหลายคนที่เฝ้ามองเขาด้วยความตื่นเต้นและแสดงความสนใจอย่างไม่ปิดบัง เมื่อได้เห็นแบบนั้นน้ำชาก็เข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้ดูหยิ่งขนาดนั้นก็คงเพราะขาหล่อและเป็นที่ต้องการของหลาย ๆ คนนั่นเอง....แต่ก็...ไม่ใช่สำหรับเธอ
แล้วชายหนุ่มก็เดินมาถึงโต๊ะที่พวกเธอนั่งอยู่ เขาปรายตามองน้ำชาแวบหนึ่งก่อนจะนั่งลงตรงหน้าของเธอ
“เสร็จแล้วเหรอถึงโผล่หัวมาได้”
พี่วิทย์เอ่ยทักทายพี่คุณชื่อตามที่ยัยดาวเรียก
ชายหนุ่มมองหน้าวีวิทย์ก่อนจะถอนหายใจออกมาโดยที่ไม่ตอบอะไร จากนั้นเขาก็มองไปยังดาวที่กำลังส่งยิ้มกว้างให้ด้วยสายตาเย็นชาก่อนจะมองเลยมายังเด็กสาวผิวขาวซีดใส่แว่นหนาเตอะที่นั่งอยู่ตรงหน้า
น้ำชาไม่ชอบสายตาแบบนั้น แบบที่แปลไม่ออกว่าคนมองรู้สึกอย่างไร
ชายหนุ่มมองสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าโดยไม่พูดอะไรแม้แต่น้อยก่อนจะหันกลับไปถามหลานรหัสของตัวเอง
“นั่นเธอดื่มอะไร” เขาเอ่ยถามเสียงเย็น
“อ้อ น้ำอัดลมค่ะ” ดาวเอ่ยยิ้มๆ พร้อมกับชูแก้วขึ้น
“ถ้าไม่ดื่มเหล้าก็ออกจากสายไป”
“โห เอางี้เลยเหรอวะ”พี่วิทย์เอ่ยขำ ๆ ให้สิ่งที่ได้ยินแต่ทว่าดาวกลับขำไม่ออก รอยยิ้มกว้างบนหน้าของเธอเริ่มเลือนหายไป
ชายหนุ่มผู้มาใหม่รินเหล้าใส่แก้วแล้วส่งให้เธอ
“ถ้าไม่เมา ก็ไม่รับเข้าสาย”
ดาวมองแก้วเหล้าอย่างเลิกลักก่อนจะรับมาอย่างงง ๆ น้ำชาที่เห็นนั้นก็รีบเข้าไปกระซิบข้างหูเพื่อนรัก
“ไม่ต้องเข้าดาว กลับกันเถอะ ปัญญาอ่อนสิ้นดี”
ดาวหันมายิ้มเจื่อน ๆ ให้เพื่อนรักก่อนจะยกแก้วเหล้าเข้าปากซึ่งมันน่าจะขมมากเพราะเธอทำหน้าแหย ๆ หลังดื่มหมด
“เดี๋ยวก็ชิน” พี่ฮายเอ่ยพร้อมกับส่งยิ้มให้กำลังใจดาวก่อนจะหันมาถามน้ำชา
“น้ำชาเอาด้วยไหม”
“ไม่ค่ะ”
“เธอเป็นใคร” พี่คุณหันมาถามด้วยความข้องใจที่อยู่ ๆ ก็มีสาวหน้าจืดมาร่วมโต๊ะ
“เป็นเพื่อนของดาว”
ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้ซักประวัติน้ำชาเพิ่ม สาวสวยในชุดนักศึกษารัดรูปก็เดินเข้ามานั่งข้างเขา เธอยกมือขึ้นโอบรอบคอชายหนุ่มอย่างแสดงความเป็นเจ้าของแต่ก็ถูกเขาแกะมือออก จากนั้นแก้วเหล้าก็ถูกยัดใส่มือเธอแทนและก็มีอีกหนึ่งแก้วถูกส่งให้น้ำชาแต่ทว่าเธอก็ปฏิเสธไปอย่างไร้เยื่อใย
หลังจากนั้นน้ำชาก็พยายามเลิกใส่ใจสองคนนั้น เธอหันไปให้ความสนใจเสียงเพลงสุดไพเราะและเพื่อนรักที่กำลังเมาได้ที่ ดาวกับฮายออกไปเต้นหน้าเวทีอย่างสนุกสุดเหวี่ยงในขณะที่มือก็ไม่เคยว่างจากแก้วเหล้า ดาวคิดไม่ผิดที่ลากน้ำชามาด้วยเพราะสภาพของเธอตอนนี้เรียกได้ว่าเมาเละเทะ
แต่ต่อให้น้ำชาพยายามไม่ใส่ใจสองคนนั้น แต่พวกเขาก็เหมือนพวกชอบเรียกร้องความสนใจ หญิงสาวแสนสวยเข้าไปนัวเนียชายหนุ่มไม่หยุด ตอนแรกเขาดูเหมือนจะรำคาญเธอหน่อยๆ แต่พอเห็นว่าน้ำชาแอบหันไปมองเขาก็เหมือนจงใจแกล้งเธอ น้ำชาสาบานได้ว่าชายหนุ่มตั้งใจหันมาสบตาของเธอตอนที่เขาประกบปากกับคุณนักศึกษาสาว ชายหนุ่มคงคิดว่าน้ำชาจะเขินแต่ทว่าผิดคาดเธอจ้องมองการกระทำของเขาก่อนจะเลิกคิ้วเชิงเป็นคำถามว่ามีอะไรหรือเปล่า
แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้คำตอบ คุณเพื่อนรักของเธอก็ทำเรื่องงามไส้เข้าจนได้
“ยัยดาว!!!”
น้ำชาร้องออกมาเมื่อเห็นดาวอาเจียนอยู่หน้าเวทีจนทำให้คนที่อยู่แถวนั้นวงแตก เด็กสาวรีบวิ่งไปดูเหตุการณ์ก่อนจะหิ้วปีกเพื่อนรักไปอาเจียนต่อในห้องน้ำ
“สภาพแกดูไม่ได้เลยนะ เพื่อนรัก” น้ำชาบ่นคนเมา
เธอนั่งลูบหลังให้จนคุณเธอสงบลง จากนั้นก้พาไปล้างหน้าล้างตา ดูทรงแล้วไม่น่ารอดหญิงสาวจึงตัดสินใจจะพาดาวกลับบ้าน
“จะกลับกันยังไง” พี่คุณเอ่ยถามเมื่อเห็นน้ำชาหิ้วปีกดาวมาเก็บกระเป๋า
“แท็กซี่” น้ำชาตอบอย่างทุลักทุเล
“เดี๋ยวไปส่ง”
“ไอ้วิทย์มึงไปส่งฮายกับจีจี้ด้วยนะ”
หนุ่มรุ่นพี่ออกคำสั่งก่อนที่เขาจะลุกเดินนำสองสาวไปที่รถโดยไม่ช่วยน้ำชาหิ้วปีกดาวเลยแม้แต่นิด
- Writer
