วันถัดมา
ศสาลินขับรถเข้ามาจอดภายในบริเวณบ้านของดินก่อนเวลางานในช่วงเช้า บรรยากาศเช่นนี้ทำให้อดคิดถึงช่วงแรกๆ ที่เธอแอบตามชายหนุ่มมาไม่ได้ ร่างเล็กกระโดดลงจากรถและเดินขึ้นบ้านไปหาเขา แอบส่องมองเข้าไปในห้องนอนจึงเห็นว่าคนตัวโตยังคงหลับอยู่
"ดิน..." ศสาลินเอ่ยเรียกเสียงแผ่วเบา จากนั้นจึงค่อยๆ ย่องปลายเท้าเดินมาจนกระทั่งถึงเตียงนอน เธอทิ้งตัวนั่งลงบนฟูกนุ่ม ดินสะดุ้งตกใจเล็กน้อยเมื่อที่นอนยุบลง เขาค่อยๆ เปิดเปลือกตาตื่นขึ้นมา จึงเห็นว่านายหญิงของตนนั่งอยู่ รอยยิ้มละมุนผุดขึ้นบนริมฝีปากหยักได้รูป
"ฝันไปหรือเปล่า..." เขาพึมพำเสียงเบา
"จะฝันอะไรล่ะคะ นี่หนูเอง เจ็ดโมงแล้วทำไมดินถึงยังไม่ตื่นนอนคะ ปกติเห็นออกไปที่ไร่ตั้งแต่เช้า" เธอเอ่ยถามพลางขยับมือขึ้นมาแตะอังหน้าผากกว้าง
"คิดว่าผมไม่สบายเหรอครับ?"
"ค่ะ หนูเป็นห่วงดินนะคะ กลัวว่าจะไม่สบายจริงๆ"
"ถึงผมจะไม่สบายจริงๆ ผมก็ไม่เป็นอะไรหรอก เพ
