29
คอปเตอร์
ผมมองคนที่เดินตึงตังเข้าไปในห้อง เธอทำผิดแล้วก็ไม่ง้อไม่ขอโทษผมสักคำแถมโกรธกลับอีก ตกลงคือผมต้องง้อหรอ เธอทำผิดนะไปยุ่งกับไอ้วินนั่น แล้วไม่อธิบายอะไรให้ผมฟังเลย
"เฮ้อ....เอาไงดีวะ"
ผมถอนหายใจเหนื่อย อุตส่าห์พามาที่นี่เพื่อฮันนีมูน แต่จะมาโกรธกันแบบนี้น่ะหรอ ผมก็อดนะสิ บรรยากาศแบบนี้มันต้องสวีทกันไม่ใช่หรอ ผมลุกเดินไปที่ประตูห้องที่คะนิ้งเข้าใป ช่างใจว่าจะเข้าไปดีมั้ย
"อธิบายมา" ผมเปิดประตูเข้ามาในห้อง
"อะธิบายอะไร" ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงหันมาหาผม ตาแดงปากงอง้ำแบบนั้นร้องไห้ใช่มั้ย
"ก็เรื่องไอ้วินไง" ผมพูดเสียงเบาลงเดินเข้าไปหาใกล้ๆ
".....ก็ฉันอยากให้นายเจ็บเหมือนที่ฉันเจ็บนี่ ต่อไปจะได้ไม่ทำแบบนั้นอีก" เธอเงียบไปครู่ใหญ่ถึงยอมพูด น้ำตาหยดติ๋งๆ ลงบนแก้มนวล
"ก็บอกแล้วไงว่าจะไม่ทำอีก แต่เธอไปยุ่งกับไอ้วินทำไม นัดมันมากินข้าวสั่งอาหารให้มัน แล้วยังชวนมันไปที่ห้อ
